Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 235

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Skreślenie widoczne w A obok oktawy c-c1 skrywa najprawdopodobniej pierwotną wersję tej oktawy. Zdaniem redakcji, mogło to być d-d1.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 235-238

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed es1 w t. 235 i 238.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 235-237

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez znaków w A

Akcenty l.r. w Wf (→Wa)

Akcenty pr.r. i l.r. w Wn

..

Akcenty nad 2. ćwierćnutą t. 235 i 237 zostały dodane w korekcie Wf, niewątpliwie przez Chopina. Przydzielenie znaku w t. 235 do pr.r. to zapewne rezultat błędnej interpretacji pisowni Wf przez sztycharza Wn, który uznał, że akcent ten, tak jak sąsiednie, odnosi się mimo niższego położenia do pr.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 235

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Kropka staccato w A

! miniat: wycinek, ta ćwierćnuta, tylko górna 5-linia.                 TGTU 

Bez znaku w Wf (→Wa) i Wn

..

Tak jak w analogicznym t. 155, kropka staccato została przypuszczalnie dopisana w A już po sporządzeniu podkładu do Wf ([KF]). W Wn kropkę przeoczono (tak jak łuk).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 235-236

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

3 akcenty długie w A (→Wn)

! miniat: wycinek, te 3 oktawy, tylko pr.r.                    TGTU bez nawiasu

1 akcent długi w Wf (→Wa1)

TGTU tylko 235

3 różne akcenty w Wa2

TGTU 235 + 2 pozostałe krótkie

Wariantowa propozycja redakcji

TGTU

..

Tak jak w t. 68-69 i 155-156 obie wersje – z trzema akcentami w A i z jednym w Wf – są autentyczne i można je traktować równorzędnie. Z tego względu w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe. W Wa2 dodano akcenty zauważone w Wn1, uznano je jednak za krótkie, mimo że powtórzony za Wf pierwszy znak odtworzono poprawnie jako długi.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wa