Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 230

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A Chopin pominął  przed dolną nutą 1. oktawy l.r. (Fis). Znak dodano w Wf (→Wn,Wa). W partii pr.r. A ma znak ostrzegawczy tylko przed es1. W tekście głównym dodajemy także kasowniki przed c1 i c2; dodano je również w Wn, a także, stopniowo, w Wa – przed c1 w Wa2 (→Wa3), przed tylko c2 w Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 230

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez palcowania w A (→Wn1Wf,Wa)

! miniat: wycinek.                      Tu bez kliszy 

Palcowanie w Wn2 (→Wn3,WfSB)

4 x 5 nad kropkami staccato (i klinikami EZnieU)

..

Autentyczność palcowania dodanego w Wn2 (→Wn3,WfSB), niezależnie od jego raczej oczywistej trafności, wydaje się wątpliwa – patrz t. 208. Dodanie palcowania akurat w tym takcie można wytłumaczyć chęcią przypomnienia tej wskazówki na początku strony, która w Wn rozpoczyna się właśnie od tego taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 230

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 kropki staccato w A

! miniat: wycinek.                  TGTU

16 kliników w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek Wn1.                         kliniki cały takt, obie ręce (1 zrobiony na EZnieU)

8 kliników w pr.r. w WfSB

..

Podobnie jak w t. 224, wydaje się mało prawdopodobne, by zastąpienie czterech kropek, podkreślających w A końcowy zwrot melodyczny tej frazy, przez kliniki, przypominające o obowiązującej artykulacji staccato, wprowadzono w Wn1 z inspiracji Chopina. Takt ten jest w tym wydaniu pierwszy na stronie, co mogło skłonić sztycharza (adiustatora?) do takiej reinterpretacji Chopinowskich oznaczeń, które można było uznać za niekompletne (por. sąsiednią uwagę). Brak kliników w partii l.r. w WfSB to zapewne błąd sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki , Błędy WfSB

t. 230-231

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez łuków w A

! miniat: wycinek, to co pod przenośnikiem (7 ósemek 230 i 3 w 231), tylko górna 5-linia.              Tu bez kliszy 

Łuki w Wn (→Wf,Wa,Ww)

TGTU = 5 łuków pr.r. + 4 lewej, licząc od 2. ósemki t. 230

..

Występująca w tych taktach sekwencja par akordów jest dosłowną transpozycją sekwencji z t. 229-230. Jednak w przeciwieństwie do tamtej sekwencji, w omawianych taktach nie ma łuków. Zdaniem redakcji, nie oznacza to zmiany sposobu wykonania, gdyż łuki w t. 229-230 należy z pewnością traktować jako wzorcowe i uwzględnić także tu. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym dodajemy odpowiednie łuki, zgodnie zresztą z adiustacją Wn (→Wf,Wa,Ww).
Chopin pominął także łuk nad najwyższą parą tercji w t. 231. W tekście głównym dodajemy także ten łuk, gdyż powodem jego pominięcia był niemal na pewno brak miejsca pod przenośnikiem oktawowym – por. uwagę do t. 232-236. Łuk dodano już w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 230

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez znaków w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.            Tu bez kliszy 

Kropki staccato w Wn (→Wf,Wa,Ww)

..

Kropki nad trzema akordami l.r. dodano w Wn (→Wf,Wa,Ww) prawdopodobnie przez analogię do t. 231. W tekście głównym ich nie uwzględniamy, pozostawiając dobór artykulacji wykonawcy. Biorąc wszakże pod uwagę, że zastosowanie staccata można uznać za najbardziej prawdopodobną opcję, wersję wydań uważamy za dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn