mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 269-273

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Bez oznaczeń w Wf i Wa

 i  w Wfn (→Wn)
..

Oznaczenia  w t. 269 i  w t. 273 dopisał Chopin w Wfn (→Wn). W pozostałych źródłach, Wf i Wa, znaki dynamiczne w zakończeniu utworu pojawiają się dopiero w t. 277.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 269-271

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuku w A

!!!   miniat: t. 269-270, tylko górna 5-linia, bez górnego łuku.          Tu pusta klisza 

Łuk w t. 269 w Wn (→Wf)

pod 3 tercjami

2 łuki w Wa

ten co war. 22 + drugi od 4 w t. 270 do 3 w t. 271

Łuk w t. 269-271 proponowany przez redakcję
..

Brak w A łuku l.r. trzeba uznać za niedokładność zapisu. Chopin być może chciał dodać łuk w Wn1, ale wydrukowano tylko jego fragment w t. 269 – łuk sugeruje kontynuację, ale w t. 270, na nowej linii, dalszego ciągu nie ma. Zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2 zinterpretowano ten łuk jako obejmujący jedynie trzy ćwierćnuty t. 269. Ponadto w Wa dodano jeszcze dowolny łuk od ostatniej ćwierćnuty t. 270 do trzeciej tercji t. 271. W tekście głównym proponujemy łuk analogiczny do t. 1-3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 269

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Znak wpisany w WfD podkreśla znaczenie pauzy, a co za tym idzie, sugeruje konieczność uwypuklenia synkopy jako początku nowego motywu, o odmiennym zapewne zabarwieniu emocjonalnym.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 269-270

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótki akcent w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 1. miara 270, poprzedzona szesnastką 269, tylko górna 5-linia.                      EZnieU (akcent pod, na 1 w 270)

Akcent długi w Wn1 (→Wn2)

EZnieU1

Krótkie  w Wn3

EZnieU2

Akcent długi proponowany przez redakcję

EZTU (nad szesnastką)
..

Interpretacja znaku Wf (→Wa) nie jest oczywista. Odczytany dosłownie, jest to krótki akcent pod nieuderzaną (przetrzymaną) nutą, co na fortepianie nie ma sensu. Zdaniem redakcji, bieg muzyki jako najprawdopodobniejszą interpretację tego znaku sugeruje akcent długi na synkopowanej oktawie gis1-gis2. Alternatywnie, można by w nim także widzieć znak diminuendo, jak to zrealizowano w Wn3. Autograf okolicznościowy Etiudy a op. 10 nr 2 obfituje w przypominające krótkie lub długie akcenty znaki o nie do końca jasnym znaczeniu. Część z nich niemal na pewno ma znaczenie akcentów długich, co uprawdopodabnia taką właśnie interpretację. Patrz też sąsiednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 269

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ten takt, bez pauzy i szesnastki na końcu,tylko górna 5-linia.          Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

od dis3 435455; szesnastka po pauzie 4
..  

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa