|
|
|
|
W t. 197 i 199 ciągłe łuki Wf (→Wa,Wn1→Wn2) wydają się sprzeczne z zapisem rytmicznym, wskazującym na konieczność oddzielenia pierwszych dwóch nut od dalszych szesnastek. Jest to zdaniem redakcji pozostałość pierwotnej wersji tych taktów, w której figuracja zapisana była wyłącznie szesnastkami (bez pauz) – por. t. 195 oraz 550, 552 i 554. O tym, że rytm był w omawianych miejscach zmieniamy przez Chopina, świadczą widoczne w Wf ślady przesuwania beleczek trzydziestodwójkowych z 3. na 2. nutę t. 197, 199 i 201. Zbliżona sytuacja w t. 65 Etiudy Ges op. 10 nr 5 pokazuje, że poprawki mogły rozpocząć się już w [A], właśnie od wersji z równomiernym przebiegiem. Konieczność oddzielenia pierwszych dwóch nut od dalszych szesnastek potwierdzona została przez Chopina ołówkowymi znakami w WfD – ukośne kreski, podkreślające znaczenie pauzy, widoczne są w t. 197 i 201, a ponadto w t. 197 Chopin wpisał łuk nad pierwszymi dwiema szesnastkami. Pozostawienie ciągłych łuków można w tej sytuacji uznać za niedopatrzenie Chopina, który był zajęty szukaniem najzręczniejszego sposobu zapisania rytmu "wtrąconej pauzy" (por. Scherzo cis op. 39, t. 47). Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tekście głównym rozdzielamy łuki, dopasowując frazowanie do zapisu rytmicznego. Podobną koniekturę wprowadzono w Wn3.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfD, Adiustacje Wn, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji, Wtrącona pauza
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji