mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 8

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed H.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 8

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

W A (→KF,Wf→Wa1) i KGS nie ma  obniżającego h na b. Oczywistą w tym kontekście pomyłkę Chopina poprawiono w Wn i Wa2. O tym, że Chopin był przekonany o występowaniu b w poprzedzającej części taktu, świadczą wpisane w A kasowniki przed nutami H1 i h na 4. mierze taktu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 8

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Łuk do 2. miary w A (interpretacja kontekstowa→KF)

!!!   miniat: wycinek                            EZTU = laska w t. 7, łuk, nuta, laska i akcent w t. 8

Łuk do 3. miary w Wf (→Wa) i Wn

EZnieU
..

W A nie jest jasne, czy łuk obejmuje dis1 na 2. mierze taktu, czy celuje w gis1 na 3. mierze. Zdaniem redakcji, pierwsza możliwość jest bardziej prawdopodobna – łuk symetrycznie obejmuje uderzenia na 2. mierze obu taktów, co przemawia za symetryczną interpretacją jego obu końców, a skoro początek łuku niewątpliwie przypada na 2. miarę taktu, to tak samo należy odczytywać równeż jego koniec. Tak to też zinterpretował i jednoznacznie zapisał Fontana w KF, co jednak zlekceważono w Wn.. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 8

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

EZTU 2., 3. i 4. miara

Pisownia KF, WfJ i WfS

EZnieU1

Pisownia Wf i KGS

EZnieU2 (2-4 miara) z wyjątkiem 2. i 3. ósemki 4. miary, które są z EZnieU1

Pisownia Wn i Wa

EZnieU2 (2-4 miara)
..

Tak jak w pozostałych miejscach, w których występuje zestawienie rytmu punktowanego i trioli, w tekście głównym podajemy notację A. W KF odtworzono ją niedokładnie, jednak z zachowaniem synchronizacji szesnastek, natomiast notacja wydań jest sprzeczna z używaną przez Chopina konwencją. Wyjątkowo w tym takcie, h, ostatnia szesnastka w Wf styka się z a dolnego głosu (przypuszczalnie ze względu na brak miejsca), co sugeruje jednoczesne ich uderzenie, a ponadto w dwóch egzemplarzach lekcyjnych, na 2., 3. i 4. mierze taktu dopisane są kreseczki nakazujące jednoczesne wykonanie szesnastki z ostatnią ósemką trioli. W rezultacie zapis trzech ostatnich miar tego taktu jest w tych egzemplarzach równoważny z pisownią KF.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS , Dopiski WfJ , Rytmy punktowane i triole

t. 8

Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll

..

Pomiędzy dwiema ostatnimi nutami pr.r. w A widać skreśloną pauzę szesnastkową. Taką samą poprawkę zrobił Chopin w analogicznym t. 26, co potwierdza, że dopiero na etapie pisania A Chopin zrezygnował z podziału tego motywu na dwie cząstki. Patrz też t. 46.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany linii głównej