Zagadnienia : Umiejscowienie oznaczeń
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 15
- Następna »
t. 5-22
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Oba łuki nad parą półnut w t. 5-6 i 21-22 są w A wyraźnie dłuższe niż w t. 1-2 i 17-18. Podobnie w AI (tylko w t. 5-6, bo za drugim razem Chopin pominął łuk), toteż takie właśnie łuki podajemy w tekście głównym. Podwójne łuki w Wf są najprawdopodobniej efektem korekty Chopina – sztycharz Wf początkowo połączył łukiem tylko dolne nuty sekst, co skłoniło kompozytora do dodania górnych łuków (pierwotny stan zachował się w większości Wn). Korekta ta ma zdaniem redakcji doraźny charakter i nie tyle świadczy o zmianie koncepcji łukowania, ile potwierdza wagę łuku nad nutami. Podobnie w t. 133-134 i 149-150. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 5-6
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Wersja Wn1 (→Wf) oznacza w zasadzie to samo wykonanie, co wersja A – ćwierćnuta f1 w ostatnim akordzie t. 5 nie jest przetrzymana, więc należy ją zagrać, a półnutę w t. 6 przetrzymać. Tego rodzaju niejasny zapis musi być pomyłkowy, nie jest jednak pewne, czy błąd popełniono przy sztychowaniu tekstu A, czy przy realizowaniu zleconej przez Chopina korekty. Jeśli przyjąć, że zrealizowano tylko część zleconych poprawek – dodano kropkę przedłużającą półnutę w t. 5 i dłuższy łuk przetrzymujący, a nie usunięto f1 z akordu na 3. ćwierćnucie taktu, celem ewentualnej korekty mogła być wersja podana w Wa. Wobec powyższych wątpliwości w tekście głównym podajemy poprawny tekst A, którego autentyczność jest niepodważalna. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty |
|||||||||
t. 5
|
Utwór: op. 63 nr 1, Mazurek H-dur
..
Umieszczenie w Wf mordentu pod tercją dis1-fis1 sugeruje, że dotyczy on dolnej nuty, czyli dis1. Jest to z pewnością błąd – por. tekst AI oraz t. 13 i 73 – spowodowany tendencją do umieszczania znaków, np. akcentów, kropek staccato, łuków czy niektórych ozdobników ( i ) od strony główek nutowych. W przypadku ozdobników i łuków może to zmienić ich znaczenie, prowadząc do błędu, jak w omawianym miejscu (patrz też np. Polonez fis op. 44, t. 10). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur
..
W Wa2 nie ma akcentu, który uzupełniono w Wa3 (→Wa4) wraz z kropkami staccato pod ósemkami (przypuszczalnie przez analogię do t. 15). W Wn zastosowano krótki akcent i przeniesiono go nad ćwierćnutę. W tekście głównym zachowujemy notację A (→Wf). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Błędy Wa , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 63 nr 1, Mazurek H-dur
..
Tak jak w t. 5, umieszczenie pod h to efekt rutynowej adiustacji Wf (→Wa,Wn1→Wn2). Mylący zapis poprawiono dopiero w Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 15
- Następna »