mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 7-13

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

7 kliników w t. 7-13 w Wf

Wf TGTU= 7 kliników: w t. 7 nad G, w 8 nad F, w 11-12 nad pierwszymi ósemkami z grup, t. 13 nad c. Wszystko l.r.                     t. 10 zrobiony w innej adno

7 kropek w t. 7-13 w Wn

Wn 7 kropek tam gdzie w Wf kliniki, czyli:
t. 7 kropka nad G w l.r.
t. 8 kropka nad F w l.r.
t. 10 zrobiony w innej adno
t. 11-12 4 kropki nad pierwszymi ósemkami z grup
t. 13 kropka nad c

6 kliników w t. 7-12 w Wa

Wa t. 7-12 tgtu, czyli kliniki w 7 nad G, 8 nad F, 11-12 nad pierwszymi ósemkami z grup
t. 10 zrobiony w innej adno
t. 13 wątpliwość, jakiś ślad tam jest, ale nie jest to wyraźny klinik, więc chyba pusto
..

Występujące w Wf (→Wa), bardzo w tym okre­sie dla Chopina charakterystyczne dwa rodzaje oznaczeń staccato, kliniki i kropki, zredukowano w Wn w całych Wariacjach do jednego, kropek. Zdaniem redakcji jest nieprawdopodobne, by za wprowadzeniem tej zmiany stał Chopin – raczej to sztycharz ułatwił sobie pracę, stosując tylko jeden rodzaj znaku. Z tego względu w tekście głównym zachowujemy kliniki występujące w Wf, a ponieważ zmianą objęto wszystkie kliniki, krop­ki Wn traktujemy łącznie jako jeden wariant, na tej stronie obejmujący 7 znaków w t. 7-8 i 11-13. Brak znaku w t. 13 to zapewne przeoczenie sztycharza Wa.
Patrz też t. 10, w którym kliniki w Wf są prawdo­podobnie efektem błędnego odczytania Chopi­no­w­skiego rękopisu.

Poniżej wypisujemy kliniki zapisane w Wf (→Wa), które zamieniono w Wn na kropki staccato:
w t. 7 i 8: 2 kliniki nad pierwszymi ósemkami partii l.r.,
w t. 11-12: 4 kliniki nad ósemkami na 1. i 3. mierze taktów w l.r.,
w t. 13 nad c w l.r. (w Wa znak ten jest nieczytelny).
W t. 10 w Wn dokonano takiej samej zamiany (2 znaki), przy czym kliniki obecne w Wf są prawdopodobnie efektem błędnej interpretacji zapisu [A] (więcej w uwadze w t. 10).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 7

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez łuku w źródłach

! miniat: ten takt, wycinek, tylko dolna 5-linia.        Tu bez kliszy 

Łuk proponowany przez redakcję

TGTU
..

Pozostawienie ósemkowego motywu l.r. bez łuku wydaje się być niedopatrzeniem Chopina, gdyż budową i charakterem nawiązuje on wyraźnie do motywu, który otwiera Sonatę. Niekonsekwentne łukowania podobnych figur są wprawdzie dość częstym zjawiskiem w Sonacie, jednak tutaj przeoczenie kompozytora uprawdopodabnia łuk w analogicznym takcie repryzy (t. 185). Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym dodajemy łuk wzorowany na tym takcie.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 7

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

f2, f1, f w A

! miniat: wycinek jw.                TGTU bez kaso f2 

fis2, fis1, fis w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU = 3 krzyżyki 

f2 (), f1, f proponowane przez redakcję

TGTU
..

W 2. połowie taktu w A nie ma żadnych znaków chromatycznych; 1. ósemkę pr.r. należy więc odczytać jako f2, ostatnią jako f1, a odpowiednią nutę akordu l.r. jako f. Występujące w Wn (→Wf,Wa,Ww) krzyżyki podwyższające wszyst­kie te f na fis to dowolny dodatek adiustacji Wn, zakładający przeoczenie tych znaków przez Cho­pina. Wydaje się to jednak zupełnie nieprawdo­podobne, gdyż zwrot ten występuje w dalszej części finału jeszcze dwukrotnie, w t. 190 i 373, za każdym razem wypisany w A w tej samej postaci, bez żadnych znaków. Trzeba też podkreślić, że inaczej niż w dwóch poprzednich taktach (patrz uwagi do t. 5 i 6), tutaj przeoczenie dotyczyłoby nie odwołania alteracji, co należy do najczęstszych pomyłek Chopina, lecz samej alteracji, co zdarzało się tylko wyjątkowo. Wersję z f, jako jedyną autentyczną, podajemy zatem w tekście głównym, dodając jedynie ostrzegawczy  przed pierwszą z omówionych nut (f2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 7

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

2  w A (→Wn→Wf,Ww)

! miniat: wycinek, te 2 akordy, tylko górna 5-linia.         TGTU

Bez oznaczeń w Wa1

2  w Wa2

EZnieU
..

Pominięcie obu  to błąd sztycharza Wa1, który w tym i 3 następnych taktach popełnił ich kilkanaście. W Wa2 dodano w tym miejscu o wiele rzadziej przez Chopina stosowane . Tak samo w t. 39.
Patrz też następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 7

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

3 cyfry palcowania w Wf (→Wn)

Tu bez kliszy 

5 cyfr w Wa
..

Palcowanie dodane w Wa prawdopodobnie nie pochodzi od Chopina, choć jest niewątpliwie zgodne z jego zamysłem. Nie uwzględniamy go zatem w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa