mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 184

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Bez łuku w A (→Wf,Wa)

Łuk w KG (→Wn)
..

Łuk w KG (→Wn) został niemal na pewno dopisany przez Chopina – por. analogiczny t. 180, w którym odpowiedni łuk występuje we wszystkich źródłach. Powodem pominięcia łuku w A były zapewne poprawki, które zmusiły Chopina do zapisania większej części tego taktu na dodatkowej pięciolinii.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty KG

t. 184

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaku w źródłach 

Akcent długi proponowany przez redakcję
..

W tekście głównym proponujemy uzupełnienie akcentu na wzór analogicznych t. 139, 159, 198 i 218.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 184-185

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

w t. 184 w Wn

w t. 185 w Wf (→Wa)

Wariantowa propozycja redakcji
..

Zdaniem redakcji, obie pedalizacje źródłowe są najprawdopodobniej autentyczne. Krótszy pedał w Wn odpowiada pedalizacji analogicznych t. 139 i 159. Dłuższy pedał Wf (→Wa) uwzględnia, jak się wydaje, rejestr partii pr.r., w tym właśnie takcie znacznie wyższy niż w pozostałych analogicznych miejscach, co zapewnia czyste wybrzmienie także dłuższego pedału. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

t. 184

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w ApI

EZnieU

 i przednutki w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

EZTU bez kaso nad mord.

 z  i przednutki proponowane przez redakcję

EZTU
..

W ApI ozdobnik, dopisany prawdopodobnie później, ma szkicową, niezbyt czytelną postać, jest to jednak najprawdopodobniej . Chopin nierzadko stosował ten znak w znaczeniu  (czasem są one wręcz trudne do rozróżnienia). Użycie innego znaku nie musi więc oznaczać, że pierwotnie Chopin przewidywał dłuższy ornament.
Umieszczenie w Wf znaku  pod tercją, co – formalnie rzecz biorąc – zmienia jego znaczenie, to rutynowa maniera sztycharzy, którzy często przenosili znaki (dotyczące poszczególnych nut, ale także łuki) na stronę główek nutowych (w wydaniach laseczki nut w 2. połowie taktu są skierowane w górę). Por. np. Polonez fis op. 44, t. 10. Brak tego  w WfSB to zapewne przeoczenie.

W żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty ozdobnika. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikami. Pomijanie znaków w podobnych sytuacjach jest w utworach Chopina raczej regułą niż wyjątkiem – kompozytor widocznie wierzył, że wyczucie tonalne podpowie wykonawcy właściwą nutę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Tryl lub mordent , Błędy WfSB

t. 185-186

Utwór: op. 43, Tarantela

A, KF3 (→Wf→Ww), Wa, Wn4

Wn1 (→Wn2→Wn3)
..

W Wn1(→Wn2→Wn3) nie ma łuków na przełomie taktów 185-186 i w połowie t. 186 w p.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn