mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 185

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

B w Wf (→Wa1→Wa2)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia.           Tu pusta klisza 

H w Wn i Wa3

kasownik zamiast bemola

B z ​​​​​​​ proponowane przez redakcję

TGTU
..

Przed dolną nutą 2. ćwierćnuty w Wn dodano – najprawdopodobniej dowolnie – podwyższający B na H. Również adiustator Wa3, prawdopodobnie wzorując się na Wn, dodał ten znak. Redakcja uważa, że jest jednak nieautentyczny, gdyż unikanie ścisłego powtarzania członów progresji jest charakterystyczne dla Chopina, por. np. niemal identyczny postęp harmoniczny w Rondzie F op. 5, t. 438-440. Dla uniknięcia nieporozumień dodajemy ostrzegawczy w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 185

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Akord w źródłach (3 nuty)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia, bez pedału.            Tu pusta klisza 

Alternatywna propozycja redakcji (4 nuty)

dodatkowe h (główka)
..

Akord na ostatniej mierze ma w źródłach trzy dźwięki w t. 185, a cztery w analogicznym t. 540. Zdaniem redakcji, nie daje to jednak pewności, czy Chopin rzeczywiście chciał zróżnicować ten szczegół. Obie wersje dobrze brzmią, kompozytor mógł więc się wahać przy wyborze jednej z nich. To z kolei mogło spowodować kreślenia utrudniające odczytanie [A] lub przypadkowe pominięcie korekty jednego z tych miejsc, co dość często się Chopinowi zdarzało (por. np. Sonatę b op. 35, cz. II, t. 10-11 lub Mazurek g op. 24 nr 1, t. 26-27). W tej sytuacji proponujemy jako dopuszczalny wariant wersję czterodźwiękową tego akordu, umożliwiającą wykonanie w obu miejscach jednakowego tekstu.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 185-186

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat:        2 ostrzegawcz szesnastki 185 + 1. miara 186;                     Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

2 x 1. palec: na ostatnim h1 185 i na pierwszym fis1 186
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 185-186

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

3 akcenty w Wf (→Wa)

TGTU=3 akcenty w pr.r. t. 185 (dwa) i 186 (jeden akcent)

Bez znaków w Wn

bez 3 akcentów w pr.r. t. 185-186

..

Brak trzech akcentów w pr.r. to niewątpliwie przeoczenie sztycharza Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 185-186

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki od 3. szesnastki w A (→KG,Wf,Wa)

Łuki od 1. szesnastki w Wn
..

Wcześniejsze rozpoczęcie łuków, tak by objęły całe takty, to częsta adiustacja Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn