mUltimate Chopin

op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 7-10

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

..

W KFI nie ma w tych taktach żadnych znaków chromatycznych w partii pr.r. Brak krzyżyków w t. 7 i 9 to oczywista niedokładność (ostrzegawczy  w t. 10 formalnie nie jest niezbędny), gdyż w l.r. odpowiednie krzyżyki – podwyższające c1 na cis1 – są wpisane. Taki niekompletny zapis występował przypuszczalnie już w będącym podstawą tej kopii zaginionym autografie, gdyż wydaje się mało prawdopodobne, by kopista selektywnie pomijał znaki na górnej pięciolinii (patrz też t. 16-17).
Krzyżyka w t. 7 brakuje także w KF – widoczny znak wpisany został ołówkiem przez H. Scholtza, późniejszego właściciela KF. Oczywiste przeoczenie uzupełniono w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy KF

t. 14

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Akcent długi w KFI, odczyt dosłowny

!!!   miniat: Corel, tylko górna 5-linia, t. 14.                  EZnieU1

 w KFI (interpretacja kontekstowa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU

Bez znaku w A (→KF→Wn1, →Wf→Wa)
..

Nie jest jasne, jak należy interpretować znak  w KFI. Skrótowy zapis partii l.r. i maniera pisania całych nut mniej więcej na środku taktu powodują, że można w nim widzieć zarówno całotaktowe widełki  (znak rozpoczyna się pod sekstą d2-h2, czyli de facto na począku taktu, a kończy blisko końca taktu), jak i akcent długi (ma odpowiednią długość i umiejscowienie względem seksty). Podobny problem występuje zresztą już w analogicznym t. 5, w którym jed­nak znak wpisany w A traktujemy jako wska­zów­kę, jak rozstrzygnąć tę wątpliwość. W omawia­nym takcie podajemy obie możliwości, gdyż brak znaku w A nie pozwala na bezpośrednie poparcie żadnej z nich, a i znak w KFI jest tu nieco krót­szy niż w t. 5.
W Wn2 dodano całotaktowe widełki  z pew­nością przez analogię do t. 5.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 17

Utwór: op. 28 nr 3, Preludium G-dur

Rytm KFI i A (→Wf→Wa) oraz KF (interpretacja źródłowa)

!!!   miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, 2. połowa taktu, tu A.               EZTU = ósemka dis2

Rytm w KF (interpretacja kontekstowa→Wn)

EZnieU1 = kropka i szesnastka w dobrym miejscu
..

W KF rytm 2. połowy taktu zapisano błędnie jako . W Wn zmieniono to na , co jest zrozumiałe, jeśli wziąć pod uwagę rytm w pozostałych podobnych sytuacjach. Adiustator nie uwzględnił jednak umiejscowienia tego dis2 w stosunku do szesnastek l.r. – jest ono zapisane dokładnie nad przedostatnią szesnastką, co sugeruje, że błędem jest chorągiewka szesnastkowa, a nie brak drugiej kropki przedłużającej ćwierćnutę e2. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy KF