mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 108

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

d w A (→Wn→Wf,Ww)

! miniat: wycinek 2. połowa taktu, tylko dolna 5-linia.          TGTU

f w Wa

ostatnia ósemka
..

Wersja Wa to niemal na pewno typowy błąd tercjowy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błąd tercjowy

t. 108

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Zapis jednogłosowy w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia.             EZTU = 2 laseczki w górę

Zapis dwugłosowy w Wn

EZTU + EZnieU

Zapis dwugłosowy w Wf, Wa i Ww

EZnieU + EZnieU1
..

W tekście głównym zachowujemy notację A, często przez Chopina stosowaną w dojrzalszych dziełach, w której rezygnuje on ze ścisłości poli­fonicznej na rzecz prostoty zapisu. Pisownia Wn świadczy o adiustacji dokonanej w druku – do wydrukowanego już tekstu zgodnego z A dodano ósemki z laseczkami skierowanymi w dół, aby wypełnić rytmicznie dolny głos. Tę nielogiczną notację zmieniono we wszystkich pozostałych wydaniach opartych na Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 108

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

 w A

! miniat: wycinek, obie pięciolinie, ten takt.              EZTU

2  w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU
..

Podwojenie, przeniesienie i wydłużenie widełek  to dowolność sztycharza Wn (→Wf,Wa,Ww). Pierwsze dwie z tych zmian są przypuszczalnie konsekwencją zmian w układzie głosów partii pr.r. – patrz następna uwaga. W tekście głównym zachowujemy pisownię A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 108-109

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

,  i > w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek jw.                   EZnieU

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

6  w Wn (→Ww)

EZnieU1, prócz pr.r. w 108, który EZnieU2

6  w Wf

EZnieU1

3  w Wa1

jak war_33, ale tylko pr.r.

4  w Wa2

EZnieU2 w t. 108 (2 znaki) + EZnieU1 109 pr.r. (2 znaki)
..

Wszystkie wpisane w A znaki w formie  lub akcentów muszą w tym kontekście mieć to samo znaczenie. Stanowi to bardzo istotny argument za interpretacją tego typu znaków przyjętą przez nas w całej Sonacie (i nie tylko). W Wn odtworzono je jako , co nie odbiega znacząco od pisowni A (z wyjątkiem pierwszego i trzeciego znaku dla pr.r.), ale zdaniem redakcji nie oddaje trafnie ich znaczenia. W tekście głównym odtwarzamy je zatem w ujednoliconej formie jako akcenty długie, które lepiej współgrają z rytmicznym, pełnym energii charakterem muzyki i są bliższe uśrednionej postaci znaków wpisanych w A.
Wersje Wf i Wa1 to efekt niedokładności lub błędów sztycharzy, a Wa2 także niedokładnej adiustacji.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wa , Niedokładności A

t. 109

Utwór: op. 29, Impromptu As-dur

..

W Wa przeoczono kasownik przy d.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze