mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 6-7

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Łuk i kropka w A (→Wn) i Wa2

! miniat: wycinek, ten motyw z poprzedzającą pauzą.             TGTU = łuk i kropka nad pr.r.

Bez znaków w Wf (→Wa1)
..

Brak oznaczeń artykulacji na przejściu taktów można tłumaczyć przeoczeniem kopisty lub sztycharza Wf albo – co w tym wypadku wydaje się mniej prawdopodobne – późniejszym ich dopisaniem w A. Uzupełnienie znaków w Wa2 to najprawdopodobniej efekt korzystania przy adiustacji z Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 6

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

W A wężyk arpeggia jest wpisany po prawej stronie akordu, co niemal na pewno nie wpływa na jego znaczenie. Wydania mają zwykłą pisownię. Patrz cz. I Sonaty, t. 202.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 6

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

A w A

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.             Tu bez kliszy (w każdym razie bez bemola)

As w Wn (→Wf,Wa,Ww)

TGTU = bemol As
..

Wersja z A jest wprawdzie od strony harmonicznej zupełnie możliwa, wydaje się jednak znacznie prawdopodobniejsze, że – tak jak w poprzednim takcie – Chopin zapomniał wpisać . Przemawia za tym regularny, chromatyczny postęp basu, przeciwstawiony chromatycznemu postępowi najwyższych nut pr.r. (e-f-fis-g), a przede wszystkim bemole w dwóch analogicznych taktach przy powrocie tego tematu – t. 189 i 372. Uwzględniając powyższą analizę, w tekście głównym podajemy wersję wydań z As.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 6-8

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. III

Łuki do g1 w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek,                EZnieU t. 6 i 8

Łuki do es1 w A (interpretacja kontekstowa→Wn→Wf,Wa,Ww)

EZTU 2 łuki
..

Zasięg łuków A w t. 6 i 8 nie jest jasny – pierw­szy z nich, kończący się pomiędzy nutami g1 a es1, można odczytać jako obejmujący cały pasaż l.r., jednak drugi kończy się wyraźnie na g1. Ponieważ nie ma żadnego powodu, by łuki te miały mieć różny zasięg, jako tekst A przyjmuje­my łuki do g1, jako bliższe dosłownemu odczyta­niu. W tekście głównym podajemy natomiast interpretację przyjętą w wydaniach, niewątpliwie bardziej uzasadnioną muzycznie i pianistycznie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 6-16

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

..

W źródłach na początku t. 6 znajduje się podwój­na kreska taktowa ze znakami , wskazującymi moment, od którego należy rozpocząć powtórkę pierwszego okresu Menueta po t. 37. Chopin nie wypisał bowiem t. 38-48, lecz na końcu t. 37 umieścił wskazówkę Dal Segno al Fine, odsyła­ją­cą do t. 6-16. Tę skrótową notację odtwarzamy tylko w transkrypcji graficznej (wersja "trans­kryp­cja").
W Wa1 pominięto znaki , co poprawiono w Wa2. W Wf termin Fine zastąpiono jego fran­cuskim odpowiednikiem Fin.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Skrótowy zapis A , Adiustacje Wf