Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 4-28

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 w t. 12 w A (→WnWf)

!!!   miniat: t. 4 i 12, tylko dolna 5-linia, z numerami taktów.          Tu pusta klisza 

  w t. 12 w Wa

 w t . 12 

Pedalizacja w t. 4, 12 i 28 proponowana przez redakcję

TGTU = 4 i 28 [ ] + 12 []

..

Brak pedalizacji w t. 4 i 28 wydaje się być niedokładnością pisowni. W dwóch pierwszych taktach Chopin w charakterystyczny sposób różnicuje wykonanie – z pedałem lub bez – w zależności od tego, czy ćwierćnuty tworzące rozłożony akord można zatrzymać ręką, czy nie. Możliwe, że użycie takiej samej pedalizacji dwa takty później uważał za oczywiste (por. sąsiednią uwagę). W repryzie (t. 325-336) odpowiednie takty pojawiają się dwukrotnie (t. 328 i 336), oba razy z pedalizacją. Znak  znajduje się także w t. 12, co potwierdza, że wykonanie tych taktów bez pedału nie było zamiarem Chopina. W tekście głównym proponujemy więc uzupełnienie zarówno znaku  w t. 12, jak i obu znaków w t. 4 i 28.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wn , Niedokładności A

t. 4-28

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuków w A

!!!   miniat: t. 4 x 2, z odstępem, tylko dolna 5-linia, bez pedału, z numerami taktów (4 i 12).                    Tu pusta klisza 

Łuki w t. 12 i 28 w Wn1 (→Wf)

12 na 3 ćwierćnuty, 28 TGTU

3 łuki w Wa

4, 28 = TGTU; 12 od 1, jak war_22

3 łuki w Wn2

TGTU

..

W t. 4, 12 i 28 w A nie ma łuków w partii l.r. Są to te same takty, w których brakuje znaków pedalizacji. Być może pisząc czwarty, ostatni takt akompaniamentu opartego na naprzemiennym wykorzystaniu dwóch schematów, Chopin był już myślami przy następnym takcie, zbudowanym inaczej. W Wn1 (→Wf) dodano łuki w t. 12 i 28, w obu wypadkach powtarzając łuk użyty dwa takty wcześniej (w szczególności w t. 12 powtórzono błędny łuk z t. 10). Wskazuje to, zdaniem redakcji, raczej na działanie adiustatora. W Wa i Wn2 uzupełniono także łuk w t. 4, a w Wn2 poprawiono ponadto łuk w t. 12. Tę ostatnią wersję podajemy w tekście głównym, gdyż brak łuków w omawianych taktach uważamy za niewątpliwą niedokładność notacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 4-7

Utwór: op. 10 nr 8, Etiuda F-dur

..

Takty te, wypełniające 2. linijkę A, zawierają kilka wyraźnych przykładów Chopinowskiej maniery pisania nut na liniach dodanych. Mając zapewne na uwadze widoczność takiej nuty, kompozytor nadawał główce kształt pionowej kreseczki, którą niekiedy przedłużał tak, że wydaje się być dodatkową, skierowaną w dół laseczką ćwierćnutową. W omawianych taktach dotyczy to c1 pr.r. w t. 4-6 oraz c1 i a w t. 7. Wymowne są zwłaszcza nuty w t. 5 i 7, w których ze względu na opadający kierunek pasaży jakiekolwiek przedłużenia są wykluczone.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niepewne nuty na liniach dodanych

t. 4

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Atut brak  podwyższającego dolną nutę l.r. na 3. mierze taktu. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wf (→Wn,Wa). Podobnie w t. 12.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 4

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

Akcent długi w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.             TGTU

Akcent krótki w Wa

 

..

Precyzyjne rozróżnienie między długimi i krótkimi akcentami, charakterystycznymi dla notacji Chopina, oraz przydzielenie ich do prawej lub lewej ręki jest niemożliwe wobec braku autografu i widocznych niedokładności pierwszych wydań. W Wf w niektórych przypadkach można dostrzec różnice między akcentami, w mniejszym stopniu dotyczy to także Wn, natomiast adiustator Wa prawie wszystkie akcenty odtworzył jako krótkie. Nie można stwierdzić jednoznacznie, w których miejscach notacja Wf wiernie odzwierciedla pisownię Chopina (która też bywa nieprecyzyjna), a gdzie długość akcentu jest rezultatem przypadku czy niedokładności.
Staramy się odtworzyć intencję kompozytora, biorąc pod uwagę jego zwyczaje w tym zakresie, udokumentowane źródłowo w innych kompozycjach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf