mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 485-486

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 i  w A, odczyt dosłowny

EZnieU

 i > w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 i > w Wn1

EZnieU1 (3 znaki) + EZnieU2 (1 akcent)

 i > w Wf

EZnieU1 + EZnieU3

 i  w Wa

EZnieU1 + akcent długi 485 EZnieU

 w Wn2

EZnieU1
..

Zdaniem redakcji, wirtuozowski rozmach i blask wymagają tu raczej akcentów niż diminuend, toteż w tekście głównym interpretujemy wszystkie znaki A jako akcenty (długie i krótkie). Wydrukowane w Wn (→Wf→Wa) znaki , jeszcze wydłużone w stosunku do notacji A, tym bardziej utrudniają odczytanie prawdopodobnego zamysłu kompozytora. Przesunięcia akcentu pod koniec t. 485 są z pewnością wynikiem niedokładności sztycharzy Wn1 i Wf1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności Wa

t. 486-487

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez znaków w A (→Wn)

!!!   miniat: od 2 w t. 486 do 2 w t. 487, tylko dolna 5-linia, bez partii pr.r., ścieśnione.               Tu pusta klisza 

Różne akcenty w Wf, odczyt dosłowny

krótki i długi

Krótkie akcenty w Wa

Akcenty długie proponowane przez redakcję
..

Nie ma powodu wątpić w autentyczność akcentów dodanych w korekcie Wf (→Wa) na c w t. 486 i C w t. 487. Nie jest natomiast jasne, o jaki rodzaj akcentów Chopinowi chodziło, gdyż trudno przypuszczać, by chciał je różnicować. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne są akcenty długie, gdyż przesunięcie krótszego znaku (w t. 486) może wskazywać na to, że akcent wpisany przez Chopina był dłuższy niż wydrukowany w Wf. Jest to jednak tylko poszlaka, toteż zarówno akcenty długie proponowane w tekście głównym, jak i krótkie akcenty Wa można uważać za równorzędne warianty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 486

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcent długi w A (→KF,Wf)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko dolna pięciolinia, wycinek.               EZTU

Krótki akcent w Wa i Wn

EZnieU
..

Tak jak w analogicznym t. 478, A ma tu akcent długi, choć jego długość wydaje się mniej wyraźna niż tam. Mimo to odtworzono go jako długi nie tylko w KF, ale i w Wf, które poprzednio miało krótki akcent. Do tekstu głównego przyjmujemy akcent długi, zgodnie z t. 478 i zgodnie z zaznaczoną przez Chopina za pomocą wartości rytmicznych nieco dłuższą artykulacją tych oktaw – są to półnuty, a nie ćwierćnuty staccato, jak np. w następnych dwóch taktach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 487

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: nic.               TGTU

Krótki akcent w A (możliwa interpretacja→Wn→Wf→Wa)

zamiast długiego
..

Akcent w A na początku taktu, rozpatrywany w kontekście tego taktu, jest długi, jednak porównany ze znakami w poprzednich dwóch taktach może być też odczytany jako krótki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 492-493

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcenty długie w A (→KF,Wf)

!!!   miniat: wycinek, t. 492 i początek 493, tylko górna 5-linia.                            TGTU = 2 akcenty długie pod pr.r.

Krótkie akcenty w Wn i Wa

zamiast długich
..

W A różnica między akcentami długimi w pr.r. i krótkim akcentem na A w t. 493 jest wyraźna. W KF jest ona dostrzegalna, ale można ją łatwo uznać za nieznaczącą, związaną z naturalną niedoskonałością pisma odręcznego, co tłumaczy ujednolicenie znaków w Wn. Jeszcze trudniejsza jest ocena znaków w Wf – w całej, rozpoczynającej się tutaj części różnice między akcentami, mimo iż widoczne, nie wydają się sygnalizować odmiennego znaczenia. W omawianych taktach przyjmujemy, że są to długie akcenty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn