mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 2-8

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Arpeggia w A (→Wn→Wf,Ww) i Wa2

! miniat: wycinek, 2. połowa t. 2 i początek 3, tylko dolna 5-linia.            TGTU = arpeggia oprócz 2. w t. 5 i 1. w t. 6 (mają osobne adno) i 1. w t. 8 (zostaje na ESTU)

Bez znaków w Wa1
..

Wa1 ma w tych taktach tylko 2 znaki arpeggio, na początku t. 6 i 8. Wyraźne niedopatrzenie sztycharza poprawiono w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 2-12

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

We wznoszących się pasażach w t. 2, 4, 10 i 12 Chopin wpisał w A znaki chromatyczne tylko w pierwszej połowie każdego taktu, uważając je za obowiązujące także później, przy nutach położonych oktawę lub dwie wyżej. Wszystkie potrzebne znaki dodano w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 2

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. III

Bez łuków w źródłach

3. i 4. akord, tylko dolna 5-linia, wycinek.            Tu bez kliszy 

Łuki proponowane przez redakcję

TGTU = 2 łuki
..

Zdaniem redakcji, brak łuków jest tu raczej niedopatrzeniem Chopina niż niuansem interpretacyjnym. Z tego względu, w tekście głównym dodajemy łuki wzorowane na t. 1.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 2-4

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II

Łuki do b w A

! miniat: wycinek t. 2, tylko górna 5-linia.           TGTU = łuk pr.r. w t. 2 i 4

Łuki do c1 w Wn (→Wf,Wa,Ww)

2 krótsze łuki (t. 2 i 4)
..

Skrócenie łuków pr.r. w t. 2 i 4 to dowolność sztycharza Wn (→Wf,Wa,Ww), który ujednolicił łukowanie motywów lewej i prawej ręki, co skądinąd wydaje się uzasadnione. Notacja A jest tu jednak wyjątkowo precyzyjna i konsekwentna, toteż zachowujemy ją w tekście głównym, mimo że w tym kontekście oba zapisy oznaczają naszym zdaniem jednakowe wykonanie.
Patrz też t. 11.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 2-4

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez palcowania w A (→Wn→Wf,Ww)

Palcowanie w t. 2 i 4 w Wa

t. 2: 1 nad d2;   t. 4 : 12 nad a1c2
..

W Wa Sonata została zredagowana przez Brinleya Richardsa, co m.in. objęło opalcowanie utworu. Aplikatury tej, jako w oczywisty sposób nieautentycznej, nie uwzględniamy w tekście głównym, a w transkrypcjach Wa odtwarzamy drobniejszym, kursywowanym krojem, zarezerwowanym dla palcowań dodawanych przez redaktorów.

W wielu miejscach, np. w t. 16, palcowanie zostało jeszcze uzupełnione lub zmienione w Wa2.

Na każdej stronie transkrypcji uwagi dotyczące tego palcowania można znaleźć wybierając "Palcowanie" z listy "Notacja".

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa