Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Rytm

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez akordu w ApI

Półnuta c1 w A (→Wn1Wn2)

! miniat: wycinek A, partia l.r. od akordu f-c-a1 do ćwierćnuty es1.                      Tu EZTU = akord f-c-a1, ale bez kropki c1

Półnuta a1 w Wf

EZTU akordu f-c1-a1, ale bez kropki przy a1

Półnuta c1 z pauzą w Wa

tr = EZnieU1 = klucz, akord i dolna pauza;                  red = EZTU akordu f-c1-a1, ale bez kropki c1 + pauza dolna EZnieU2

Cała nuta a1 w WfSB

EZnieU2 tyko akord f-c1-a1 (z laseczką tylko dla kwinty)

Półnuty f i c1 w Wn3

EZTU akordu f-c1-a1, ale bez 2 dolnych kropek

3 półnuty z kropką proponowane przez redakcję

EZTU akordu

..

Zróżnicowanie wartości rytmicznych akordu zapisanego na jednej laseczce nie jest czymś niezwykłym u Chopina. W tym jednak miejscu można mieć wątpliwości, czy brak w A (→Wn1Wn2,WfSB) kropki przedłużającej c1 nie jest skutkiem nieuwagi. Ewentualne puszczenie tego klawisza wcześniej nie wpływa tu na brzmienie, gdyż cały czas należy trzymać pedał wzięty na początku taktu. Można jeszcze rozważyć ułatwienie zagrania ćwierćnuty es1 lub chęć wskazania, że to es1 wypada już po dwóch ćwierćnutach, a nie po trzech. Żaden z tych powodów nie wydaje się przekonujący, toteż w tekście głównym dodajemy odpowiednią kropkę.
W innych wydaniach notacja tego akordu zawiera pomyłki lub adiustacje:

  • w Wf pominięto kropkę przedłużającą a1, a dodano tę przy c1;
  • w Wa dodano pauzę ćwierćnutową po półnucie c1;
  • w WfSB zapisana na górnej pięciolinii punktowana półnuta a1 nie ma laseczki, przez co wygląda jak cała nuta (w tym wydaniu główki półnut i całych nut nie różnią się od siebie);
  • w Wn3 oprócz kropki po c1 pominięto także tę po f.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

7 nut w ApI, możliwa interpretacja 

6 nut w ApI, interpretacja kontekstowa

6 nut w A (→WnWf,Wa,WfSB)

..

Zapis ostatniej grupy trzydziestodwójek w ApI jest niedokładny lub błędny – albo Chopin chciał mieć 7 nut, a w oznaczeniu grupy nieregularnej wpisał pomyłkowo cyfrę 6, albo niepotrzebnie powtórzył nutę C. Podajemy obie możliwości, jednak drugą z nich uważamy za znacznie bardziej prawdopodobną i za wersję ApI uznajemy tekst skorygowany w myśl tej drugiej interpretacji. Mechanizm pomyłki mógł być następujący:

  • Chopin początkowo wpisał tylko 5 trzydziestodwójek, F-Ges-Es-C-A1, po których miało nastąpić końcowe F1. Świadczy o tym wiązanie tej grupy, które początkowo obejmowało najprawdopodobniej tylko 5 nut i było następnie przedłużane. Ostatnia nuta tej pierwotnej kwintoli zapisana jest na wysokości A1, ale brakuje jej najwyższej linii dodanej, co czyni z niej C.
  • Zdecydowawszy się na dołączenie do pasażu nuty Ges1, Chopin odczytał ostatnią napisaną nutę jako C i dopisał dwie trzydziestodwójki, A1 i Ges1. Nie zwrócił przy tym uwagi na błąd w pierwotnym zapisie nuty A1, ani nie sprawdził całkowitej liczby nut w grupie, pozostawiając niespójny zapis 7 nut (z podwojeniem C) oznaczonych jako sekstola.

W przyjętej przez nas interpretacji zamierzony tekst ApI różni się od wersji pozostałych źródeł tylko układem wiązań i łuków wyznaczających podział na grupy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy rytmiczne

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuta w ApI

Półnuta w A (→WnWf,Wa,WfSB)

..

Różnica wartości rytmicznej nie ma tu większego znaczenia chociażby ze względu na fermaty. Z punktu widzenia wykonawcy istotniejsze wydaje się, że notacja ApI nie sugeruje wykonania tej nuty l.r., jak to Chopin robi w A, kierując laseczkę tej nuty w dół.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

t. 64-84

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez wiązań w ApI i A

EZTU cała strona = laski chorągiewki i kliniki (zrobione tylko 2 pierwsze takty)

Ósemki wiązane w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

Po 2 w t. 64, 68, 72 i 76 + po 4 65-6, 69-70, 73-74, 77-78, 80 i 84 (+ kliniki niżej) = EZnieU zrobione 64-65.

..

W tekście głównym zachowujemy niewiązaną notację ósemek l.r., użytą przez Chopina konsekwentnie zarówno w ApI, jak i A. Wszędzie tam, gdzie w całym takcie występują tylko ósemki tak właśnie zapisane, w Wn (→Wf,Wa,WfSB) powiązano ósemki po 2 lub 4. Zabieg miał przypuszczalnie na celu ułatwienie sztychowania poprzez redukcję liczby elementów zapisu.
Tego typu zmiany układu wiązań występują tu także w pr.r. , a także w dalszych wariacjach. Odnotowujemy je i odtwarzamy tylko tam, gdzie duża liczba zmian wpływa na ogólny obraz graficzny tekstu – patrz Wariacja IV.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 69

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Synkopowane c2 na 2. ósemce taktu Chopin zapisał błędnie jako ćwierćnutę z dwiema kropkami. Błąd zauważono tylko w WfSB, w którym próbowano go usunąć, zastępując kropki szesnastką, połączoną z ćwierćnutą łukiem (w tym miejscu łuku co prawda nie ma, ale taki był z pewnością zamysł adiustatora, czego dowodzą łuki w analogicznych sytuacjach w t. 77 i 89). Zapis, od strony wartości rytmicznych poprawny, jest jednak niejasny z powodu rozplanowania nut – dodaną szesnastkę umieszczono nie nad ostatnią ósemką dolnego głosu, ale tuż obok ćwierćnuty. W tekście głównym proponujemy takie same wartości rytmiczne, jednak prawidłowo rozmieszczone i powiązane. Zbliżoną notację zastosował Chopin w Preludium cis op. 45, t. 7, 11 i analog.
Podobnie w t. 77 i 89.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa