mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Ozdobniki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Ozdobniki

t. 178

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

w ApI

Bez ozdobnika w pozostałych źródłach
..

W wersji przeznaczonej do publikacji Chopin zarezerwował ten tryl dla ostatniego powtórzenia tej frazy, t. 194.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 182

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w ApI, późniejsza wersja

EZnieU2 tr i przednutki

Bez ozdobnika w ApI (zapis pierwotny) i A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

Tu bez kliszy 
..

W ApI znak  i przednutki oznaczające końcówkę trylu były za pierwszym razem (t. 182) najprawdopodobniej dopisane później. Drugi zapis (t. 182' – patrz t. 176-180) jest trudniejszy do interpretacji, wydaje się jednak, że znak  był tam wpisany, ale w warstwie najpóźniejszych, szkicowych dopisków Chopin z niego zrezygnował. Ponieważ w wersji ostatecznej Chopin tego ornamentu nie uwzględnił, stanowi to przykład wahania kompozytora, zakończonego powrotem do wersji pierwotnej. Por. poprzedni takt.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina

t. 184

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w ApI

EZnieU

 i przednutki w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

EZTU bez kaso nad mord.

 z  i przednutki proponowane przez redakcję

EZTU
..

W ApI ozdobnik, dopisany prawdopodobnie później, ma szkicową, niezbyt czytelną postać, jest to jednak najprawdopodobniej . Chopin nierzadko stosował ten znak w znaczeniu  (czasem są one wręcz trudne do rozróżnienia). Użycie innego znaku nie musi więc oznaczać, że pierwotnie Chopin przewidywał dłuższy ornament.
Umieszczenie w Wf znaku  pod tercją, co – formalnie rzecz biorąc – zmienia jego znaczenie, to rutynowa maniera sztycharzy, którzy często przenosili znaki (dotyczące poszczególnych nut, ale także łuki) na stronę główek nutowych (w wydaniach laseczki nut w 2. połowie taktu są skierowane w górę). Por. np. Polonez fis op. 44, t. 10. Brak tego  w WfSB to zapewne przeoczenie.

W żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty ozdobnika. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikami. Pomijanie znaków w podobnych sytuacjach jest w utworach Chopina raczej regułą niż wyjątkiem – kompozytor widocznie wierzył, że wyczucie tonalne podpowie wykonawcy właściwą nutę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Tryl lub mordent , Błędy WfSB

t. 188

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez ozdobnika w ApI

EZnieU tej ósemki

 w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

EZTU ta ósemka, bez kaso nad trylem

 z  proponowane przez redakcję

EZTU
..

Brak trylu w ApI wiąże się zapewne z odmiennym dalszym ukształtowaniem melo-rytmicznym końcówki taktu – patrz następna uwaga.

Tak jak w t. 184, w żadnym źródle nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty trylu. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e2, co w tekście głównym sygnalizujemy . 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 189

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w ApI

EZnieU1
..

Tak jak w t. 184 i 188, w żadnym ze źródeł nie ma znaku precyzującego brzmienie górnej nuty mordentu. Panująca w t. 184-190 tonacja F-dur nakazuje użycie e, co w tekście głównym sygnalizujemy kasownikiem.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji