Palcowanie
t. 208
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Autentyczności palcowania Wn2 nie można całkiem wykluczyć, jednak kilka chwytów sprzecznych z Chopinowskim palcowaniem poświadczonym w innych utworach przemawia przeciwko tej możliwości (patrz t. 55-58). W przypadku cyfr dodanych w tej wariacji kwestionować można nie same cyfry, ale wybór nut, które nimi opatrzono – użycie palców 1-2 na wszystkich dwudźwiękach jest tak samo niewątpliwe, jak użycie 5. palca na parzystych, górnych szesnastkach, w związku z czym dziwi ich odmienne potraktowanie. To samo zastrzeżenie można zgłosić w drugim miejscu, w którym dodano palcowanie – w t. 230. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 230
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Autentyczność palcowania dodanego w Wn2 (→Wn3,WfSB), niezależnie od jego raczej oczywistej trafności, wydaje się wątpliwa – patrz t. 208. Dodanie palcowania akurat w tym takcie można wytłumaczyć chęcią przypomnienia tej wskazówki na początku strony, która w Wn rozpoczyna się właśnie od tego taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||||||
t. 298-301
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tekście głównym uwzględniamy w formie wariantowej (w nawiasach) palcowanie wpisane przez Chopina ołówkiem w ApI. Nawet jeśli Chopin świadomie zrezygnował z niego, przygotowując Wariacje do durku, ma ono zdaniem redakcji mniej więcej taką wartość, jak palcowanie wpisywane w egzemplarzach lekcyjnych. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne |
|||||||||||
t. 313-314
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Niniejsza uwaga dotyczy 4 cyfr palcowania pod koniec t. 313 i na 1. mierze t. 314, których odczytanie w źródłach podstawowych nie nastręcza trudności – bez cyfry nad 1. szesnastką t. 314, którą omawiamy osobno. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności A , Błędy WfSB |
|||||||||||
t. 314
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Cyfrę palcowania wpisaną w A można interpretować dwojako – jako 5, co jest bardziej prawdopodobne od strony graficznej, lub jako 3, co wydaje się naturalniejsze od strony pianistycznej. Przyczyną problemu była chęć zmieszczenia cyfry (dopisywanej widocznie później) pod słowem loco, kończącym przenośnik oktawowy – zmusiło to Chopina do wpisania jej niemal poziomo, a wynikły stąd nienaturalny kształt utrudnia identyfikację. W większości wydań występuje 5, natomiast w tekście głównym, kierując się względami praktycznymi, proponujemy 3; cyfrę tę uznano za właściwą także w Wn3. Za takim rozwiązaniem przemawia też ApI, w którym nad pierwszymi dwiema nutami taktu widać skreślone cyfry, najprawdopodobniej 5-4. Trójka dopisana ołówkiem w naszym egzemplarzu Wn2 nie ma wartości źródłowej. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności A |