mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 45

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk w A

! miniat: wycinek, ostatnia triola44 i akord 45, tylko dolna 5-linia.                TGTU = łuk

Bez łuku w Wn (→Wf,Wa)
..

Brak dokończenia łuku z poprzedniego taktu to niedokładność Wn (→Wf,Wa) – patrz uwaga w t. 44.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 45

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Klinik w A (→Wn→Wf,Wa)

! miniat: wycinek, ta ósemka, tylko dolna 5-linia, tu Wn1.            TGTU = klinik pod oktawą G1-G

Bez znaku w WfSB
..

Brak klinika dla oktawy l.r. to błąd WfSB (adiustacja? – w tym układzie graficznym, znak mógł się wydać zbędny, gdyż ten nad akordem pr.r. obowiązuje także w l.r.). Porównanie z t. 46 pokazuje, że w tej wersji inicjalnego motywu tematu Wariacji Chopin chciał oznaczyć znakami staccato (różnymi – patrz następna uwaga) każdą z trzech pierwszych nut.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 45

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przed oktawą G1-G. 

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Kropki staccato w A

! miniat: wycinek, 2, i 3, okatwa l.r., tylko dolna 5-linia.              TGTU = 4 kropki staccato, po 2 w t. 45 i 46.

Kliniki w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

zamiast kropek x 4
..

W tekście głównym zachowujemy kropki staccato zapisane w A wyraźnie w obu taktach. Kliniki w Wn (→Wf,Wa) to przypuszczalnie skutek niestaranności sztycharza lub jego przekonania, że znaki te można uważać za równoznaczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Pisownia A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek, 2 pierwsze triole 45, tylko dolna 5-linia.           EZTU 4 miejsca

Pisownia Wf1 (→Wf2)

EZnieU
..

W tekście głównym umieszczamy trzydziestodwójkę pod/nad ostatnią nutą trioli szesnastkowej w każdym z 4 miejsc, w których taka kombinacja występuje, zgodnie z zapisem A (→Wn→Wa,WfSB). W Wf1 (→Wf2) trzydziestodwójka w tych figurach umieszczona jest po ostatniej szesnastce trioli. Jest to z pewnością dowolna adiustacja sztycharza tego wydania, który nie wiedział jeszcze, że Chopin stosuje tę barokowo-klasyczną konwencję, w XIX w. stopniowo wypieraną przez zapis zgodny ze ściśle wyliczonymi nominalnymi wartościami rytmicznymi nut.
Konwencję tę stosował Chopin w całej swojej twórczości – patrz poświęcony temu rozdział w: Jan Ekier Wstęp do Wydania Narodowego, Zagadnienia edytorskie, s. 174.

We wszystkich miejscach (a także w t. 44) ApI notuje rytm punktowany w dwukrotnie większych wartościach rytmicznych, jako . Jest to oczywista pomyłka.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Rytmy punktowane i triole , Adiustacje Wf