|
! miniat: wycinek, 2 pierwsze triole 45, tylko dolna 5-linia. EZTU 4 miejsca |
|
|
EZnieU |
W tekście głównym umieszczamy trzydziestodwójkę pod/nad ostatnią nutą trioli szesnastkowej w każdym z 4 miejsc, w których taka kombinacja występuje, zgodnie z zapisem A (→Wn→Wa,WfSB). W Wf1 (→Wf2) trzydziestodwójka w tych figurach umieszczona jest po ostatniej szesnastce trioli. Jest to z pewnością dowolna adiustacja sztycharza tego wydania, który nie wiedział jeszcze, że Chopin stosuje tę barokowo-klasyczną konwencję, w XIX w. stopniowo wypieraną przez zapis zgodny ze ściśle wyliczonymi nominalnymi wartościami rytmicznymi nut.
Konwencję tę stosował Chopin w całej swojej twórczości – patrz poświęcony temu rozdział w: Jan Ekier Wstęp do Wydania Narodowego, Zagadnienia edytorskie, s. 174.
We wszystkich miejscach (a także w t. 44) ApI notuje rytm punktowany w dwukrotnie większych wartościach rytmicznych, jako 
. Jest to oczywista pomyłka.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy rytmiczne, Rytmy punktowane i triole, Adiustacje Wf
notacja: Rytm