mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 302

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 po  w A

! miniat: wycinek.                   EZTU

Akcent długi pod f w Wn (→Wf1→Wf2)

EZnieU1

Akcent krótki w Wa i WfSB
..

Krótki znak  można traktować jako akcent stowarzyszony z początkowym  lub widełki diminuendo, co zresztą w tym kontekście nie wpływa praktycznie na znaczenie tego znaku. Natomiast umieszczenie go pod 1. szesnastką f, jak jest w Wn (→Wf,Wa), z pewnością jest sprzeczne z zapisem A i intencją Chopina. Różnice długości znaku w poszczególnych wydaniach odpowiadają zapewne różnym jego interpretacjom przez sztycharzy: ci, którzy uznali go za akcent, dali krótki akcent (Wa i WfSB), natomiast diminuendo przybrało formę akcentu długiego, który figuruje w Wn (→Wf1→Wf2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 305

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Kliniki i akcenty w ApI

5 kliników w A

! miniat: wycinek.                 TGTU = Tu bez kliszy 

10 kliników w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU = 5 kliników nad akordami (do zrobienia)
..

W tekście głównym zachowujemy niewątpliwie autentyczną i celową notację A, w której znakami staccato opatrzone są jedynie nuty basowe. Autentyczność uogólnienia ich na wszystkie szesnastki jest niepewna – zdaniem redakcji, może to być efekt pochopnego uznania notacji A za niekompletną przez sztycharza Wn1. To, że Chopin nuty basowe wyobrażał sobie wykonane inaczej niż akordy, potwierdza pierwotna wersja ApI.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 310

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

3 kropki staccato w A

TGTU = 3 kropki

3 kliniki w Wn1 (→Wa,Wf1→Wf2, →Wn2→WfSB)

zamiast kropek

6 kliników w Wn3

war_22 + 3 kliniki EZnieU1
..

Kliniki w wydaniach to skutek błędnej interpretacji autentycznych kropek przez sztycharza Wn1.
W Wn3 kliniki dodano dowolnie także nad akordami (por. t. 305).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki

t. 310

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A

EZTU

 w Wn1 (→Wn2,Wa,Wf1→Wf2)

EZnieU

 w WfSB

EZnieU1

Bez znaku w Wn3
..

Różnice zakresu widełek  to efekt rutynowych adiustacji dopasowujących znaki do struktur rymicznych lub wiązań – w Wn1 (→Wn2,Wa,Wf) z lewej strony, a w WfSB także z prawej. Brak znaku w Wn3 to przeoczenie sztycharza. W tekście głównym odtwarzamy znak A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 311

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaków w ApI i A

Tu bez kliszy 

Kliniki w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU = 3 kliniki
..

Kliniki, dodane do basowych ćwierćnut w Wn1 niewątpliwie przez pomyłkę, zostały z zastanawiającą konsekwencją powtórzone przez wszystkie pozostałe wydania. U źródeł błędu mogła leżeć pierwsza laseczka ćwierćnutowa, przy f, która w A nie dochodzi do główki nutowej i mogła zostać uznana za klinik.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa