- « Poprzednia
- 1
- …
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- …
- 137
- Następna »
t. 289
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Zmiany, niewątpliwie Chopinowskie, wprowadzone w Wf1 (→Wf2) uwzględniamy w tekście głównym jako najpóźniejszą wersję autentyczną. Patrz też obie uwagi w następnym takcie. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 290
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Pierwotna wersja ApI i A, z jedną tylko tercją a2-c3, została jeszcze zubożona w Wn (→WfSB,Wa1→Wa2), w którym nie zauważono ćwierćnuty a2 na początku t. 291 (ustalenie obecności wewnętrznej nuty na liniach dodanych bywa w autografach Chopina trudne, choć tu główka a2 jest dość wyraźna). W korekcie Wf1 (→Wf2) Chopin dodał dolne tercje do całego trójnutowego motywu, co uwzględniono także w Wa3. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Niepewne nuty na liniach dodanych |
||||||||
t. 290
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W Wn (→Wa,WfSB) dokonano w wersji A retuszu w partii pr.r. – akord i sekstę na 2. i 3. mierze taktu zapisano dwugłosowo. Nie ma pewności, czy jest to zmiana autentyczna – mógł ją wprowadzić sztycharz lub adiustator dla uzyskania jednolitej pisowni dwugłosowej. Znacznie poważniejsze zmiany wprowadzono natomiast – tak jak w poprzednim takcie – w korekcie Wf1 (→Wf2), czego dowodzą widoczne ślady poprawek, np. zarysy główek ósemek F i B. Nie ulega przy tym wątpliwości, że pochodzą one od Chopina, toteż uwzględniamy je w tekście głównym. W zmienionej wersji popełniono niedokładność – oktawę f-f1 umieszczono błędnie pod sekstą es2-c3, co może prowadzić do błędu w odczytaniu rytmu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 291-292
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W tercjowych postępach nie ma w A ani w żadnym z wydań znaków chromatycznych przed dolną nutą 2. szesnastki 3. miary t. 291, co daje h2, górną nutą 1. szesnastki t. 292 (b2) i dolną nutą środkowej szesnastki trioli (b2). Przy odczytaniu dosłownym tylko trzecia z nich ma prawidłowe brzmienie, jednak po dodaniu niewąpliwie przeoczonych pierwszych dwóch znaków – odpowiednio b2 i h2 – przywracający b2 potrzebny jest także tam. Te wyraźne błędy odtwarzamy tylko w transkrypcjach graficznych źródeł (wersje "transkrypcja"). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A |
||||||||
t. 291-292
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Wersja wydań jest najprawdopodobniej wynikiem adiustacji i błędu sztycharza Wn1 – po umieszczeniu legato i łuku pr.r. między pięcioliniami na widełki i łuk l.r. nie było już miejsca. Widełki umieścił pod dolną pięciolinią, a o łuku, skądinąd nierzucającym się w oczy w A, najprawdopodobniej zapomniał. Dodatkowy klinik trudno w tej sytuacji uznać za autentyczny. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- …
- 137
- Następna »