mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 166

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Pedalizacja w A

! miniat: wycinek, tylko dolna 5-linia, ten takt.            TGTU = Ped i gwiazdka

Bez oznaczeń w Wf (→Wn,Wa)
..

Brak pedalizacji w Wf (→Wn,Wa) to niewątpliwy błąd sztycharza Wf, który prawdopodobnie nie zauważył znaku  wpisanego w A dość daleko od tekstu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 166-167

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie w A

TGTU = 2 akcenty długie 

Krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)

! miniat: wycinek kombinowany, zakres jak war_11                       2 krótkie
..

Oba akcenty w A, choć różnią się kształtem, uważamy za długie ze względu na ich wielkość (por. np. wyraźnie mniejszy znak w t. 173). W Wf, a jeszcze wyraźniej w Wn i Wa akcenty odtworzono jako krótkie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 167-169

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Skreślenia widoczne w A pozwalają na próbę rekonstrukcji wcześniejszej wersji o odmiennym rytmie: . W wersji ostatecznej Chopin użył tego wariantu rytmicznego w t. 115, gdzie współgra on ze zmianą rejestru melodii tematu.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A

t. 169-170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Ciągły łuk w A (→interpretacja kontekstowa Wf→Wn) i Wn1a

! miniat: wycinek Wn1a, tylko górna 5-linia, 2. połowa t. 169 + 1. połowa 170.                    EZTU

Rozdzielone łuki w Wa

EZnieU1
..

W A (→Wf→Wn) t. 169 jest ostatni w linii, co spowodowało niedokładność w odtworzeniu łuku – na końcu t. 169 wymienione wydania sugerują kontynuację łuku, ale w t. 170 rozpoczynają nowy od 1. ćwierćnuty. W Wa i Wn1a takty te występują w jednej linii i w każdym z nich zinterpretowano ten niejasny zapis inaczej – w Wa łuki rozdzielono, a w Wn1a połączono. Niedokładny zapis Wf i Wn odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"), natomiast jako tekst tych wydań (wersja "redakcja") przyjmujemy ciągły łuk, zgodnie z A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku , Błędy powtórzone Wn

t. 170

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

b2-h2 i e2-c3 w A (→Wf) i Wn3 (→Wn4)

! miniat: wycinek 3-5 ćwierćnuta kwintoli.            TGTU

h2 i e2-b2-c3 w Wn1 (→Wn1a,Wn2) i Wa
..

Pryma zwiększona b2-h2 zapisana jest w A (→Wf) w ten sposób, że laseczka dochodzi tylko do lewej główki nutowej (h2). Przy tym w A zapis jest jasny, gdyż laseczka położona jest z prawej strony główki, wypada zatem pomiędzy obiema nutami, a odstęp prawej nuty od następ­nej seksty e2-c3 jest wyraźny. Jednak w Wf, mimo że zapis jest w zasadzie taki sam, lasecz­kę umieszczono – zgodnie z regułą – po lewej stro­nie główki nutowej h2, a b2 znajduje się tak bli­sko seksty, że zarówno w Wn1 (→Wn1a,Wn2), jak i w Wa tworzą one trójdźwięk e2-b2-c3. Tylko w Wn3 (→Wn4) domyślono się, jak należy rozu­mieć zapis Wf. Patrz też t. 171.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn