mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 158-160

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Krótsze  w A

! miniat: od ósemki a do końca t. 158 + 2.połowa 160, tylko górna 5-linia wycinek.                          EZnieU1

Dłuższe  w Wf

EZTU

Wydłużone  w Wn i Wa

EZnieU

Skrócone  w Wn1a

EZnieU2
..

Zdaniem redakcji, rozciągnięcie widełek  w Wf wykracza – zwłaszcza w t. 158, na początku znaku – poza zakres rutynowego dopasowania do struktur rytmicznych. Sądzimy więc, że jest to efekt korekty Chopina i tę wersję podajemy w tekście głównym. W A widać zresztą, że zarówno początek, jak i koniec widełek umieszczone są tak, by nie zlewały się z innymi elementami notacji. W Wn i Wa przedłużono znak na końcu t. 160, co jest pozbawioną praktycznego znaczenia dowolnością. Skrócenie znaku w Wn1a to błąd wynikający z przejścia od t. 160 na nową stronę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Autentyczne korekty Wf

t. 158-159

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk w A i Wn

! miniat: wycinek, tylko dolna 5-linia.                 TGTU

Bez łuku w Wf (→Wa)
..

Łuk l.r. zapisany jest w A niezbyt wyraźnie i częściowo zlewa się z widełkami , co zapewne przyczyniło się do jego pominięcia w Wf (→Wa). W Wn łuk dodano, z pewnością przez analogię z następnymi taktami.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 158-161

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Powróciwszy na początku t. 158 do tonacji Es-dur, Chopin wpisał, a następnie skreślił w A kasowniki przed a w tym takcie (w prawej i lewej ręce) oraz przed a1 w t. 159. Pozostawił natomiast  ostrzegawczy przed a2 w pr.r. w t. 161. Notację tę powtórzono we wszystkich wydaniach. W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze kasowniki przed a1 w t. 159 oraz a2 w t. 160-161, a także ostrzegawcze bemole przed es1/2/3 l.r. w t. 158-161.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Skreślenia A , Ostatni znak przykluczowy

t. 159-160

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Pod tymi trzema akordami l.r. w A widoczne są skreślenia, pozwalające jednak na odczytanie usuniętego tekstu – tych samych akordów zapi­sanych oktawę niżej. Zdaniem redakcji, mogła to być nie pierwotna wersja, lecz pomyłka – iden­tycz­ny motyw takt wcześniej zapisany jest w klu­czu basowym i wpisując te same akordy w kluczu wiolinowym Chopin mógł mieć poczucie, że sama zmiana klucza zapewniła już przeniesienie okta­wę wyżej. Por. zbliżoną sytuację w Scherzu cis op. 39, t. 345-347.
Co ciekawe, ślady wprowadzonej w druku iden­tycznej poprawki widoczne są także w Wf. Jedy­nym wytłumaczeniem tego stanu rzeczy wydaje się wprowadzenie przez Chopina poprawki w A już po wysztychowaniu Wf1, np. przy okazji korygowania tego wydania. Czy Chopin chciał "zatrzeć ślady" swojej (ewentualnej) pomyłki? Być może było to rozproszenie uwagi – porów­nu­jąc w poszukiwaniu błędów dwa teksty Ballady, A i egzemplarz korektowy Wf1, Chopin mógł odkryć swój błąd patrząc akurat w A i odruchowo go tam poprawić, a dopiero potem oznaczyć zmianę w tekście drukowanym. Por. podobną sytuację w t. 171.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Autentyczne korekty Wf , Zmiany rejestru basu

t. 162

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

g3 w A

! miniat: wycinek, pół taktu, tylko górna 5-linia.         g3 zamiast b3 EZnieU

c4 w Wf1

EZnieU1

b3 w Wf2, Wn i Wa

TGTU
..

Wersja A to zapewne błąd tercjowy, przy większej liczbie linii dodanych zdarzający się Chopinowi niejednokotnie – por. np. Polonez cis op. 26 nr 1, t. 5 czy Koncert f op. 21, cz. II, t. 83. Chopin poprawiał go dwukrotnie w korektach Wf – Wf1 ma c4, a dopiero Wf2 i pozostałe wydania mają b3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Autentyczne korekty Wf