mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 110-112

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A nie ma  podwyższającego b na h w t. 110 i 112. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wf

t. 110

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Dodatkowy łuk w źródłach

EZnieU

Bez łuku, propozycja redakcji

EZTU
..

W tekście głównym pomijamy występujący we wszystkich źródłach dodatkowy łuk obejmujący triolę – por. Ogólne Zasady Redakcyjne, p. 16. W następnym takcie odpowiedniego łuku już nie ma.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Łuki "triolowe"

t. 112

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W Wf (→Wn) przeoczono  przed górną nutą 1. akordu pr.r. (cis3). Błąd poprawiono w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy powtórzone Wn

t. 112

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Ćwierćnuta a1 w A

EZnieU

Półnuta a1 w Wf (→Wn,Wa)

EZTU
..

Zmianę wartości rytmicznej a1 z ćwierćnuty na półnutę mógł wprowadzić adiustator, aby wypełnić 1. połowę taktu w najniższym głosie. Z tego samego powodu powinien był jednak przedłużyć także półnuty cis2-fis2 środkowego głosu, toteż brak takiej zmiany przemawia za Chopinowską proweniencją przedłużenia a1. Patrz też uwaga powyżej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 112-113

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Widoczna w skreśleniach i poprawkach A ewolucja łukowania w tych taktach mogła wyglądać następująco:

  • Chopin wyszedł od 4 półtaktowych łuków w t. 112-113;
  • łuk w 1. połowie t. 113 został skreślony i zastąpiony krótszym, obejmującym tylko motyw h2-a2 (być może na tym etapie został wpisany także mający taki sam zasięg łuk dolnego głosu); równocześnie dopisane zostało wcześniejsze rozpoczęcie – od ósemki gis2 – łuku w 2. połowie tego taktu;
  • w końcu Chopin połączył 3 łuki (drugi w t. 112 i oba w 113) w jeden, który przedłużył jeszcze do 1. akordu t. 114.

Ostateczną formę łuk otrzymał w korekcie Wf – Chopin przedłużył go do początku t. 115.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A