op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 23, Ballada g-moll
Widoczna w skreśleniach i poprawkach A ewolucja łukowania w tych taktach mogła wyglądać następująco:
- Chopin wyszedł od 4 półtaktowych łuków w t. 112-113;
- łuk w 1. połowie t. 113 został skreślony i zastąpiony krótszym, obejmującym tylko motyw h2-a2 (być może na tym etapie został wpisany także mający taki sam zasięg łuk dolnego głosu); równocześnie dopisane zostało wcześniejsze rozpoczęcie – od ósemki gis2 – łuku w 2. połowie tego taktu;
- w końcu Chopin połączył 3 łuki (drugi w t. 112 i oba w 113) w jeden, który przedłużył jeszcze do 1. akordu t. 114.
Ostateczną formę łuk otrzymał w korekcie Wf – Chopin przedłużył go do początku t. 115.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne
zagadnienia: Poprawki A, Skreślenia A
notacja: Łuki
