mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 118-120

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

TGTU = długie 118 i 120

Krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)

zamiast długich
..

Akcenty długie nie zawsze są w A Ballady notowane w sposób jednoznaczny. W przypadku znaków w t. 118 i 120 kontekst muzyczny przemawia jednak wyraźnie za taką interpretacją obu znaków. Odczytanie Wf (→Wn,Wa) trudno jednak uznać za wadliwe, zwłaszcza że znak akcentu długiego nie należał wówczas do standardowego zestawu oznaczeń.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A

t. 119

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy nad mordentem. Co ciekawe, w wielu późniejszych wydaniach Ballady redaktorzy dodali w tym miejscu . Jednak mimo że tonacją poprzedniego fragmentu jest A-dur, co sugerowałoby gis2, nic nie wskazuje na przeoczenie Chopina. T. 118-119 są bowiem oparte na akordzie Fis7, traktowanym jako dominanta do h-moll, o czym przekonuje użycie oktawy d2-d3 w następującym pochodzie oktaw. W kontekście tonacji h-moll naturalnym wyborem jest zaś mordent z g2. Ponadto, w t. 121, który jest sekwencyjnym powtórzeniem t. 119, opartym na akordzie Gis7 jako dominancie do cis-moll, pojawia się figura gis1-gis2-a2-gis2. Zawiera ona zrytmizowany mordent na gis2 z małą sekundą a2, odpowiadającą małej sekundzie g2 w t. 119.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

t. 119

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

w A

EZnieU

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)

() proponowane przez redakcję

TGTU
..

Zdaniem redakcji istnieje duże prawdopodobień­stwo przypadkowego pominięcia  przez szty­cha­rza Wf (→Wn,Wa). Jeśli popatrzeć tylko na najbliższe sąsiedztwo oktawy E1-E, znak można było np. pomylić ze znakiem zdjęcia pedału. Z drugiej strony, Chopin skorygował Balladę na tyle dokładnie, że w większości sytuacji można traktować tekst Wf jako zaakceptowany. Stąd, w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 120-124

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Kropki staccato w A

TGTU = kropki 120 i 124

Bez znaków w Wf (→Wn,Wa)
..

W Wf (→Wn,Wa) pominięto występujące w A kropki staccato nad początkowymi oktawami t. 120 i 124. Przeoczenie sztycharza Wf wydaje się tu najbardziej prawdopodobnym powodem, toteż w tekście głównym uwzględniamy te kropki, zwłaszcza że obecność w wydaniach odpowiedniego znaku w t. 122 wyklucza raczej świadomą akceptację niekonsekwentnych oznaczeń przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 120-121

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Skreślenia widoczne w A w tych taktach oraz puste miejsce po najprawdopodobniej wyskrobanej nucie gis1 pod ósemką a2 w t. 121, które to a2 zapewne było początkowo gis2 (nie miało przecinającej je linii dodanej), pokazują, że pierwotnie 2. połowa t. 120 i 1. połowa t. 121 miały postać analogiczną do t. 118-119: . Brak mordentu w tej wersji pozwala wyobrazić sobie dwa scenariusze zmian:

  • pomysł na urozmaicenie t. 120-121 w stosunku do t. 118-119 przyszedł Chopinowi do głowy właśnie, gdy zamierzał wpisać mordent w pierwotnej wersji t. 121;
  • w obu miejscach pierwotnie nie było mordentów, a dopiero rozbudowana melodycznie wersja t. 120-121 skłoniła Chopina do dodania ornamentu 2 takty wcześniej.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany linii głównej