op. 44, Polonez fis-moll

Drugi nakład Wf1, zawierający oczywiste na ogół poprawki i różne, nie zawsze trafne uzupełnienia, które nie pochodzą zapewne od Chopina. Porównanie obu nakładów Wf z opartym na nim Wa1 pozwala ustalić, że korekta, której rezultatem jest Wf2, miała najprawdopodobniej dwie fazy – egzemplarz korektowy, który posłużył za podkład dla Wa1, nazwijmy go [Wf2k], nie zawierał kilku poprawek, które musiały zatem być dodane później. Ogółem w Wf2 wprowadzono następujące zmiany (te w t. 91, 100 i 31 należą do drugiej fazy):

• poprawiono błędy wysokościowe w t. 8, 15, 91, 100,
• dodano kropki przedłużające ósemkę e³ w t. 15, oktawy pr.r. na początku t. 62-64,
• poprawiono błędy rytmiczne w t. 29, 31, 50 (częściowo), 62,
• dodano łuczek łączący przednutkę z jednobrzmiącą dolną nutą następującej po niej oktawy w t. 33,
• dodano  podwyższający d na dis w t. 41 i 300, d¹ na dis¹ w t. 103-104, d² na dis² w t. 210, kasowniki podwyższające ges¹⁽²⁾ na g¹⁽²⁾ w t. 58-59 i 291-292, obniżające cis⁽¹⁾ na c⁽¹⁾ w t. 97, ostrzegaw­czy przed d² w t. 63 i 296-297, przywracający d (ostrzegawczy?) w t. 295-296,
• dodano łuczek łączący przednutki pr.r. z ćwierćnutą l.r. w t. 186.

W t. 311 wprowadzono wyraźnie błędną zmianę, dodając podwyższający e¹ na eis¹ przed akordem na 2. mierze taktu.

Szereg błędów nadal pozostało niepoprawionych:

• brak kasowników przed najwyższą oktawą pr.r. (d³-d⁴) w t. 16,
• brak  podwyższającego C na Cis w t. 34, d¹ na dis¹ w t. 151, g¹ na gis¹ w t. 226,
• nadmiar wartości rytmicznych w t. 50,
• brak kasowników obniżających gis⁽¹⁾ na g⁽¹⁾ w t. 95-96,
• brak  przywracającego h¹ w t. 172,
• zniekształcone łuki przetrzymujące h w t. 199-202,
• pomyłkowy  zamiast  w zakończeniu trylu w t. 279,
• błędnie umiejscowiony akcent w t. 284.

Przedstawiona w charakterystyce Wa1 analiza wzajemnych relacji tego wydania z Wf pozwala też na dość dokładne datowanie Wf2. Gdy 14 stycznia 1842 Schlesinger podpisywał w Londynie kontrakt z Wesslem (dotyczący op. 44-50), miał jeszcze ze sobą egzemplarze Wf1. Mimo to Wa1 przygotowano już na podstawie dosłanego [Wf2k], więc przesyłka musiała nastąpić wkrótce potem – 20 stycznia anons prasowy określał Wa1 Poloneza jako będące "w druku". Schlesinger nie zlecałby zaś korekty Wf1, nie planując bezzwłocznej publikacji poprawionej wersji wydania, a skoro żadne egzemplarze [Wf2k] się nie zachowały, do druku trafiło gotowe już Wf2. Można je zatem datować na ostatnie dni stycznia lub luty.