mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 118

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

E-e w Wn

C-c w Wf (→Wa)
..

W tekście głównym podajemy tekst skorygowany przez Chopina w Wf (→Wa) – sytuacja źródłowa jest tu dokładnie taka jak w t. 94, Podobnie w t. 120.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej

t. 119-122

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W tekście głównym nie uwzględniamy ostrze­gawczych kasowników, pojawiających się w Wf (→Wa) przy niektórych ósemkach F i f, w prze­konaniu, że oktawa F1-F na początku każdego z omawianych taktów rozwiewa ewentualne wątpliwości, jeśli chodzi o brzmienie tych nut.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 120

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

F-f w Wn

Wn ostatnia oktawa F-f

D-d w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

Tak jak w t. 96, w tekście głównym podajemy wersję skorygowaną przez Chopina w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej

t. 122

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

c(2) w Wn i Wa

Wna kaso zamiast bemoli przy cis2 i cis

ces(2) w Wf

Wf TGTU
..

Kasowniki zamiast bemoli przed ostatnią trzydziestodwójką (w obu rękach) to przypuszczalnie pomyłka sztycharza Wn1, powtórzona w Wn2. Natomiast w Wa można podejrzewać adiustację, gdyż analogiczną wersję z nutami c ma ono także w t. 98. 

Umieszczenie kasowników zamiast bemoli w Wn i Wa to prawdopodobnie pomyłki sztycharzy. Akord F7 z obniżoną kwintą wydaje się mieć lepsze uzasadnienie harmoniczne, ponieważ staje się on głównym akordem modulacji, w której dźwięki f-a-ces-es zostają enharmonicznie zmienione na h-dis-f-a, które stają się dominantą wtrąconą (z obniżoną kwintą) do dominanty z opóźnioną sekstą i kwartą w t. 123 w tonacji a-moll, której tonika pojawia się w t. 125.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy Wn

t. 132

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Kwinta a-e1 w Wn

Wn TGTU

Trójdźwięk z cis1 w Wf (→Wa)

Wfa w l.r. na 3. mierze a-cis-e
..

Zdaniem redakcji, wersja Wf (→Wa) powstała najprawdopodobniej w wyniku złego odczytania rękopisu – ustalenie obecności wewnętrznej nuty akordu położonej na linii dodanej bywa w rękopisach Chopina i Fontany bardzo trudne – por. np. Etiudę As op. 10 nr 10, t. 76, Preludium C op. 28 nr 1, t. 34 czy Koncert f op. 21, cz. I, t. 109 . Powtórzenie na 3. ćwierćnucie dwóch dźwięków poprzedniego akordu byłoby niepotrzebnym obciążeniem akompaniamentu i w całej tej części ani razu nie występuje, w związku z czym w tekście głównym podążamy za Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niepewne nuty na liniach dodanych