mUltimate Chopin

op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 8

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pisownia A

EZTU 2., 3. i 4. miara

Pisownia KF, WfJ i WfS

EZnieU1

Pisownia Wf i KGS

EZnieU2 (2-4 miara) z wyjątkiem 2. i 3. ósemki 4. miary, które są z EZnieU1

Pisownia Wn i Wa

EZnieU2 (2-4 miara)
..

Tak jak w pozostałych miejscach, w których występuje zestawienie rytmu punktowanego i trioli, w tekście głównym podajemy notację A. W KF odtworzono ją niedokładnie, jednak z zachowaniem synchronizacji szesnastek, natomiast notacja wydań jest sprzeczna z używaną przez Chopina konwencją. Wyjątkowo w tym takcie, h, ostatnia szesnastka w Wf styka się z a dolnego głosu (przypuszczalnie ze względu na brak miejsca), co sugeruje jednoczesne ich uderzenie, a ponadto w dwóch egzemplarzach lekcyjnych, na 2., 3. i 4. mierze taktu dopisane są kreseczki nakazujące jednoczesne wykonanie szesnastki z ostatnią ósemką trioli. W rezultacie zapis trzech ostatnich miar tego taktu jest w tych egzemplarzach równoważny z pisownią KF.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS , Dopiski WfJ , Rytmy punktowane i triole

t. 9

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

Pojedyncze nuty w źródłach

!!!   miniat: corel ten takt, tylko dolna 5-linia, ścieśniony.                       EZTU = Ped pod 2

Oktawy, alternatywna propozycja redakcji

EZnieU
..

Uzupełnienie oktawami linii basu wydaje się wskazane ze względu na kształt motywu (por. t. 1), powtórzonego oktawami w następnych dwóch taktach (t. 10-11). Brak tych nut w źródłach mógł wynikać z ograniczeń fortepianów, którymi dysponował Chopin – ich skala nie wykraczała w basie poza C1. Z drugiej strony, brak oktaw można łączyć z dynamiką  na początku crescenda – to że Chopin nie dysponował dźwiękiem H2, nie musi oznaczać, że chciał go użyć. Wersję z oktawami można więc traktować jako dopuszczalny wariant. Por. Scherzo cis op. 39, t. 197 i 241.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Ograniczenie skalą fortepianu

t. 9

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

 w A (→KF→Wn)

!!!   miniat: jw.                        TGTU

 w Wf (→Wa) i KGS

do ostatniej ósemki taktu
..

Różnica długości ramion widełek  jest w A zbyt mała, by utrudnić określenie ich zakresu. Mimo to znak w Wf (→Wa) doprowadzono – wbrew A – do końca taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 9-11

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

Od ostatniej miary t. 9 do połowy t. 11 oktawy l.r. zapisane są w A w sposób skrótowy, za pomocą cyfr 8. Chopin jednak wyraźnie zażyczył sobie, by w druku tego skrótu nie stosować, pisząc następującą uwagę u dołu strony w A: "Il faudrait graver en notes les 8ves marquées dans la basse par 8." [Należałoby wysztychować nutami 8wy oznaczone w basie przez 8]. Zadowalające sformułowanie tej uwagi nie przyszło Chopinowi łatwo, co widać w skreśleniach i dopiskach, świadczących o stopniowym jej precyzowaniu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skrótowy zapis oktaw

t. 9-12

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

..

W A widać, że w całej drugiej części Preludium rytmy punktowane górnego głosu partii pr.r. nie zawierały podwójnych kropek ani trzydzie­sto­dwójek. Pierwszą zmianę Chopin oznaczył tylko dopisując drugą kropkę przy ósemce h i trzecią beleczkę wiązania dla następującej szesnast­ki/trzydziestodwójki. W następnych modyfikował także umiejscowienie nowo utworzonych trzy­dziestodwójek względem trzecich ósemek triol. Potwierdza to, że umieszczenie nuty górnego głosu w pionie z odpowiednią ósemką dolnego oznaczało równoczesne wykonanie, skoro uderzenie trzydziestodwójki po ostatniej ósemce trioli wymagało ich rozdzielenia w pisowni.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A