WN 37, Lento con gran espressione

Pierwsze wydanie, przygotowane przez Marcelego Antoniego Szulca, w: Trzy Mazury i Adagio. WL oparte zostało na [KK'] – zaginionym rękopisie Oskara Kolberga, będącym kopią KK z dalszymi dowolnymi zmianami i uzupełnieniami (patrz charakterystyka tej kopii). Wydaje się jednak mało prawdopodobne, by wszystkie różnice pomiędzy KK a WL można było przypisać Kolbergowi. Nie widać bowiem przyczyny, dla której, posyłając Szulcowi rękopis sporządzony na podstawie własnej kopii [A2], Kolberg miałby np. pominąć olbrzymią większość łuków i znaczną liczbę innych oznaczeń wykonawczych. Nie mogą też pochodzić od niego zmiany wprowadzone najprawdopodobniej w druku, np. w t. 48, gdyż przygotowanie publikacji odbyło się bez jego udziału*.

Oprócz wymienionych powyżej do najważniejszych zmian należą:

•  zamiast  w t. 1,
• wydzielenie głosu tenorowego w t. 11,
• zmiana rytmu poprzez dodanie ósemki a¹ na końcu t. 16,
• zmiana melodii i akompaniamentu w t. 26,
• dodanie dodatkowego głosu w t. 35-36 i 39-40,
• zmiana ostatniej ósemki l.r. z fis na gis w t. 56.

Dedykacja w postaci podanej w WL jest z pewnością konfabulacją – wysyłając utwór Ludwice w 1830 r. Chopin w żadnym wypadku nie nazywałby Koncertu f "drugim koncertem", gdyż powstał on jako pierwszy i przynajmniej do momentu publikacji Koncertu e op. 11 w roku 1833 tylko w ten sposób mógł być określany. Drugim stał się zapewne dopiero około roku 1835, gdy mniej więcej dwa lata po wydaniu Koncertu e zdecydowano się opublikować także Koncert f.

^* Wynika to z korespondencji Oskara Kolberga z Marcelim Antonim Szulcem, listy z 15 XII 1874, 22 I 1875 i 25 I 1875. Po wysłaniu kopii Lenta w grudniu 1874, Kolberg przez ponad miesiąc nie dostał odpowiedzi od Szulca, by w końcu dowiedzieć się (list z 25 stycznia), że już poszło do druku.