A1 - Autograf roboczy
Autograf z fragmentami zapisanymi z unikatowym użyciem polimetrii.
KJ - Kopia Jędrzejewiczowej
Kopia zaginionego autografu sporządzona przez siostrę Chopina, Ludwikę.
KK - Kopia Kolberga
Kopia sporządzona przez Oskara Kolberga na podstawie [A2] (bezpośrednio lub za pośrednictwem innej kopii).
KB - Kopia Bałakiriewa
Kopia sporządzona przez Milija Bałakiriewa na podstawie jednej z kopii Kolberga.
WL - Pierwsze wydanie
Pierwsze wydanie, M. Leitgeber i spółka, numer wydawniczy M. L. 18, Poznań 1875. Na okładce utwór określono mianem Adagio.
Filiacja źródeł
[A2] – zaginiony późniejszy autograf, przysłany przez Chopina siostrze Ludwice.
[KK'] – zaginiona kopia Kolberga, przesłana M.A. Szulcowi jako podkład do WL.
Źródło dodatkowe
Sześciotaktowy incipit w sporządzonym ok. 1854 r. przez siostrę kompozytora, Ludwikę Jędrzejewiczową, spisie 36 utworów Chopina, zatytułowanym Kompozycje niewydane (Muzeum Fryderyka Chopina, Warszawa). Został skopiowany z [A2] (z błędami rytmicznymi) i opatrzony informacją o proweniencji utworu: "Lento przysłane mi z Wiednia 1830r. Lento w rodzaju Nokturna."
Zasady tworzenia tekstu głównego
Lento con gran espressione WN 37
Jako tekst główny podajemy wersję zaginionego autografu, [A2], odtworzoną na podstawie KJ, porównanej z KK.
Łukowanie A1 jest bardzo fragmentaryczne i niedokładne; to samo – mimo drobnych uzupełnień – można powiedzieć o wersji [A2]. Określenie zakresu łuków bywa bardzo trudne, obejmują one często tylko początek lub środek odcinka, którego najprawdopodobniej mają dotyczyć. Analogicznie, w ciągu podobnych figur, np. ósemek akompaniamentu, łuki pojawiają się od czasu do czasu nad pojedynczymi figurami lub taktami. Dokonujemy w tym zakresie niewielkich uzupełnień, aby zmniejszyć ryzyko nieporozumień co do ich znaczenia.