Zagadnienia : Błędy Wf
t. 24
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||||||||||
t. 29-32
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
Większość wersji źródłowych to efekt niedokładności i błędów. Spośród zapisanych wersji łukowania, a więc nie licząc AI, autentyczne wydają się jedynie dwie:
Kwestia różnic łukowania w następnych taktach – patrz t. 33-37. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wf , Niepewna kontynuacja łuku |
|||||||||||||||||||||||||
t. 37-39
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
Łuk AI obejmuje górną pięciolinię bez wyróżniania poszczególnych głosów. Łukowanie Af podkreśla polifonizującą fakturę, jednak w następnych taktach (w nowej linii tekstu) Chopin nie kontynuuje już łukowania wewnętrznych głosów. Było to przypuszczalnie jedną z przyczyn pominięcia dolnego łuku w Wf (→Wa) – sztycharz mógł nie wiedzieć, dokąd i którędy ma go poprowadzić. Być może podobnie wyglądała relacja [An] i Wn, gdyż rozpoczęcie górnego łuku dopiero w t. 38 sugeruje, że w t. 37 rozpoczynał się w [An] inny łuk (patrz też t. 129-131). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||||||||||
t. 39-42
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
W tekście głównym podajemy łuk Af wskazujący postęp ais1-his1 na przejściu t. 40-41 jako zakończenie głosu tenorowego. Łuk Wn, również z pewnością autentyczny, gdyż nie różni się praktycznie od łuku AI, można traktować jako równorzędny wariant. Alternatywnie, redakcja proponuje jeszcze łuk zespalający te elementy obu wersji źródłowych, które dają się połączyć w sensowną całość. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||||||||||
t. 73-75
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
W tekście głównym podajemy wersję Wn, jako przypuszczalnie późniejszą. W Af widać, że widełki zlewają się z łukiem l.r., co mogło skłonić Chopina do zastosowania w [An] określenia słownego. W Wf widełki urywają się na końcu linii, w t. 74, co w Wa odtworzono w najprostszy sposób, dając pełny znak o takim zasięgu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych |