op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Nie jest jasne, jakie miało być przeznaczenie Afrag. Biorąc pod uwagę czystość i czytelność zapisu, miał to być najprawdopodobniej czystopis przeznaczony na upominek* lub podkład do druku.

Brak oznaczeń tempa-charakteru, dynamicznych, pedalizacyjnych można tłumaczyć porzuceniem pracy nad tym rękopisem albo wcześniejszą fazą zapisu, co wskazywałoby, że powstał on jeszcze przed A1. 

Z drugiej strony, rękopis liczy 12 taktów, zapisanych w jednej linijce, zapis jest więc gęstszy niż w pisanym na takim samym papierze A1. Tam, gdzie zachował się więcej niż jeden w miarę wykończony autograf, gęst­szy zapis często charakteryzuje późniejszy z nich, jak np. w Mazurku cis nr 3, w którym wcześniejszy AI ma 3 strony, a późniejszy A1 dwie (róż­nica widoczna jest już w pierwszej linijce, liczącej odpowiednio 10 i 13 taktów). Pod pewnymi względami Afrag plasuje się pomiędzy A1 a Wn1, np. łuki w t. 1-2 i 9-12 są zasadniczo zgodne z A1, ale w t. 3-9 z Wn1. Na podstawie powyższych spostrzeżeń można zatem wnioskować, że powstał on po A1, ale przed [A2], co oznacza, że mogła to być próba sporządzenia właśnie [A2].

Zwraca uwagę mniejsza liczba łuków przetrzymujących, nie jest np. oznaczone przetrzymanie c¹ w t. 1-2, 5-6 i 9-10 (w tym ostatnim przypadku, w t. 10 w ogóle nie ma tej nuty) ani G w t. 3-4.

^* Jak podaje Krystyna Kobylańska w Rękopisach utworów Chopina, tom I, poz. 708 (Kraków 1977), Chopin prawdopodobnie sporządził autograf-upominek dla adresata dedykacji, Leona Szmitkowskiego. Takie pamiątkowe rękopisy powstawały z reguły przed publikacją, zwłaszcza jeśli chodzi o adresatów dedykacji, np. kopia Nokturnu f op. 55 nr 1, z naniesieniami Chopina, ofiarowana została pannie Stirling 20 V 1844, w druku zaś Nokturny ukazały się w sierpniu tego roku. Afrag mógłby więc w zasadzie być zalążkiem tego rękopisu.