Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 434
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Znak w A, tak jak w analogicznym t. 332, jest najprawdopodobniej odwróconym akcentem długim i tę wersję podajemy w tekście głównym. We wszystkich pozostałych źródłach odtworzono go niedokładnie, przesuwając w prawo, a niekiedy także wydłużając. Jako wersję alternatywną proponujemy zwykły akcent długi, jaki Chopin wpisał w KF w analogicznym t. 332. Jest bowiem możliwe, że zmiana ta miała w jego intencji dotyczyć także omawianego taktu – pominięcie korekty jednego z analogicznych miejsc należy do charakterystycznych niedokładności Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Niedokładności KF |
||||||||
t. 462
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Kształt akcentu w A sugeruje, że jest to akcent długi. Jest to jeszcze wyraźniejsze w podobnym t. 470. W KF (→Wn) odtworzono oba znaki jako zwykłe, krótkie akcenty. Biorąc pod uwagę, jak dokładnie Chopin sprawdzał KF, brak poprawek w tych miejscach i wielu innych tego typu sytuacjach może oznaczać, że rodzaj użytego akcentu nie zawsze był dla Chopina sprawą priorytetową. Występującą w źródle podstawowym wersję z krótkim akcentem uważamy więc za dopuszczalny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Niedokładności KF |
||||||||
t. 470
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Znak w A ma wszelkie cechy akcentu długiego. Mimo to, zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa) odtworzono go jako zwykły, krótki akcent, co zdaniem redakcji można traktować jako dopuszczalny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności KF |
||||||||
t. 486
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Tak jak w analogicznym t. 478, A ma tu akcent długi, choć jego długość wydaje się mniej wyraźna niż tam. Mimo to odtworzono go jako długi nie tylko w KF, ale i w Wf, które poprzednio miało krótki akcent. Do tekstu głównego przyjmujemy akcent długi, zgodnie z t. 478 i zgodnie z zaznaczoną przez Chopina za pomocą wartości rytmicznych nieco dłuższą artykulacją tych oktaw – są to półnuty, a nie ćwierćnuty staccato, jak np. w następnych dwóch taktach. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa |
||||||||
t. 492-493
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
W A różnica między akcentami długimi w pr.r. i krótkim akcentem na A w t. 493 jest wyraźna. W KF jest ona dostrzegalna, ale można ją łatwo uznać za nieznaczącą, związaną z naturalną niedoskonałością pisma odręcznego, co tłumaczy ujednolicenie znaków w Wn. Jeszcze trudniejsza jest ocena znaków w Wf – w całej, rozpoczynającej się tutaj części różnice między akcentami, mimo iż widoczne, nie wydają się sygnalizować odmiennego znaczenia. W omawianych taktach przyjmujemy, że są to długie akcenty. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »