mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 360

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: 2 triole, tylko górna 5-linia, bez akcentu.           EZnieU + wysoki nawias przed 4/5

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

EznieU bez nawiasów + 3214 pomiędzy nimi (pod łukiem)
..

Palcowania Wa i WfH są z pewnością zgodne. Podobnie w analogicznym t. 368. Nie gwarantuje to ich autentyczności, choć w tym kontekście można być niemal pewnym, że jest to w istocie palcowanie Chopinowskie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfH

t. 360

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko dolna 5-linia, bez pedału.             Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

Tu 15 z łuczkiem nad (nad pięciolinią)
..

Oznaczona przez Fontanę w Wa zamiana palców podkreśla konieczność ścisłej realizacji przetrzymanych nut basowych w tym i następnych taktach – patrz t. 361-363.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 361

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: nic.             Tu pusta klisza 

Akcent proponowany przez redakcję

TGTU
..

Brak trzeciego akcentu to niemal na pewno przeoczenie – por. t. 363 i 371.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 361-369

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Różne pauzy w Wf

!!!   miniat: jw.            TGTU = pauza ósemkowa 

Pauzy ćwierćnutowe w Wn

w obu taktach

Pauzy ósemkowe w Wa
..

W identycznych z punktu widzenia rytmu t. 361 i 369 Wf ma pauzy różnej wartości – ósemkową w t. 361 i ćwierćnutową w t. 369. Obie pisownie znaczą praktycznie to samo i obie można uważać za uzasadnione:

  • pauza ósemkowa daje formalnie poprawny, choć nieco sztuczny zapis dwugłosowy;
  • pauza ćwierćnutowa tworzy mniej ścisłą, ale naturalniejszą notację trzygłosową.

Trudno stwierdzić, czy jest to wynik pomyłki sztycharza, czy wahania Chopina. Zarówno w Wn, jak i w Wa pisownię ujednolicono, choć w każdym wydaniu inaczej. Każda z tych wersji może też odpowiadać zamysłowi Chopina. Ponieważ jednak sposób wykonania w żadnym wypadku nie budzi wątpliwości, w tekście głównym zachowujemy zróżnicowaną notację Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Wahania Chopina , Adiustacje Wn

t. 361-363

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Tylko niektóre z nut g (w różnych oktawach) mają w Wf potrzebne kasowniki – G i g2 w t. 361 oraz G-g w t. 363 (Chopin często powtarzał znaki przed nutami przetrzymanymi łukiem, czego w naszych transkrypcjach nie stosujemy – patrz Ogólne Zasady Redakcyjne). Wszystkie potrzebne znaki dodano już zarówno w Wn, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji