mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 85

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

4+3 w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: te 7 nut, tylko górna 5-linia, bez kreseczek.           tu EZTU bez trioli = nuta, belka i łuk l.r.

5+2 w Wn1 (→Wn2)

EZnieU = beleczka pr.r. + lewa

Uzupełniona wersja Wf

EZTU (z triolą)
..

Nic nie przemawia za autentycznością rytmu Wn1 (→Wn2). Bardzo prawdopodobny błąd poprawiono w Wn3, przywracając wersję Wf (→Wa). (NB. ślady widoczne w Wf sugerują, że błąd ten mógł być popełniony jeszcze w Wf i skorygowany tam w ostatniej fazie korekt.)
W tekście głównym doprecyzowujemy rytm, dodając oznaczenie trioli.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 86

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Źródła różnią się notacją znaków chromatycznych w 2. połowie taktu, żadne nie zawiera jednak wyraźnego błędu. W stosunku do pisowni przyjętej w tekście głównym (w nawiasie numer nuty):

  • w Wf (→Wa1) nie ma  przed eis2 (1) ani  przed ais2 (6), jest natomiast  przed cisis2 (11);
  • w Wn1 (→Wn2) i Wa2 (→Wa3) nie ma  przed eis2 (1), a jest  przed cisis2 (11);
  • w Wn3 nie ma  przed fisis2 (10).

Różnice wynikają przede wszystkim z odmiennych konwencji obowiązywania znaków przy nutach objętych i nieobjętych przenośnikiem oktawowym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 88-90

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Tak jak w t. 39 i 41, w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) przed 2. szesnastką 2. połowy t. 88 i 90 umieszczone są znaki chromatyczne, powtórzone po ostatniej szesnastce 1. połowy. Niepotrzebne znaki usunięto w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Kwintola w Wf (prawdopodobne odczytanie→Wn,Wa)

!!!   miniat: ta co w sąsiedniej adnotacji, tylko z cyfrą.          Tu EZTU = nuta, łuk,  i belka l.r. + '5' w pr.r.

Triola w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU (l.r. + '3')
..

Podział rytmiczny 4. miary taktu nie jest w Wf pewny – cyfra 5 postawiona jest nad czwartą z grupy pięciu szesnastek. Albo właściwa cyfra umieszczona została niedokładnie (‘5’ opisująca kwintolę powinna znajdować się nad 3. nutą), albo sztycharz omyłkowo dał ‘5’ zamiast ‘3’ określającej trzy ostatnie szesnastki jako triolę. Żaden z egzemplarzy lekcyjnych nie zawiera wskazówek dotyczących rytmu. Do tekstu głównego przyjmujemy pierwszą możliwość, opartą na założeniu, że w notacji Wf, choć niedokładnej, nie ma jednak błędu. Wypisana bez niejasności wersja z kwintolą znajduje się w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf (→Wa) 3. szesnastka ostatniej miary taktu jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. To pozbawione sensu muzycznego wykroczenie poza miarę taktu jest z pewnością błędem – por. analogiczny t. 42, w którym odpowiednia nuta ma wartość ósemki. W Wn przedłużenie tej nuty pominięto, prawdopodobnie chcąc uniknąć kłopotliwego, niezrozumiałego elementu zapisu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy powtórzone Wa