Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »
t. 39
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W Wf (→Wa,Wn1→Wn2) przed 2. szesnastką 2. połowy taktu umieszczone są znaki chromatyczne, powtórzone po ostatniej szesnastce 1. połowy. Niepotrzebne znaki usunięto w Wn3. Podobnie w t. 41 oraz 88 i 90. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze |
|||||
t. 41
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wn |
|||||
t. 42
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Jako górną nutę 10. szesnastki Wf (→Wn1) ma a2 (z ); ais2 jest następnie przywrócone krzyżykiem na początku 4. miary taktu. Niewątpliwą pomyłkę sztycharza potwierdzają poprawki w trzech z czterech egzemplarzy lekcyjnych – WfS, WfJ i WfH. Odpowiednie adiustacje wprowadzono także w Wa i późniejszych Wn – w Wn2 zmieniono błędny na , a w Wa i Wn3 usunięto oba znaki.
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfS , Dopiski WfJ , Błędy powtórzone Wn , Dopiski WfH |
|||||
t. 43
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W żadnym z pierwszych wydań nie ma podwyższającego cis2 na cisis2 w 4. tercji ani przywracającego cis2 na ostatniej ósemce 2. trioli. Jest to najprawdopodobniej jeszcze jedno – por. t. 39 i 41 – przeoczenie Chopina, choć niewątpliwie poważniejsze i trudniejsze do wytłumaczenia. Fraza ta (t. 43-46) stanowi rozwinięcie dwóch poprzednich (dwutaktowych) i nie widać powodów, by rysunek melodyczny omawianego miejsca, czytelnie nawiązujący do przedstawiających tę samą ideę początków t. 39 i 41, miał się od nich różnić. Stwierdzenie to znajduje potwierdzenie w analogicznych frazach w t. 88, 90 i 92. Podobnego rodzaju przeoczenie podwyższenia nuty i jego późniejszego odwołania zdarzyło się Chopinowi w Etiudzie f op. 25 nr 2, t. 56. W WfH przed 4. tercją został dopisany prawdopodobnie przez samego Chopina lub pod jego sugestią. Uwzględniając powyższe argumenty, poprawkę tę wprowadzamy do tekstu głównego. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH |
|||||
t. 44
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Brak w Wn nuty h1 na ostatniej ósemce może być przeoczeniem. Zdaniem redakcji, jest jednak bardziej prawdopodobne, że nutę tę Chopin dodał w ostatniej korekcie Wf. Wskazują na to widoczne w Wf ślady zmian – niedokładne dopasowanie sięgającego tej nuty, górnego odcinka laseczki do dolnego, co byłoby niemożliwe, gdyby całą laseczkę sztychowano jako jedną linię, oraz ślad usuwania h1 w ostatnim akordzie pr.r. Korekta polegałaby więc na zastąpieniu szerokiego (o rozpiętości nony) akordu pr.r. – h1-eis2-h2-cis3 – przez łatwiejszy akord cis2-eis2-h2-cis3 oraz przyłączeniu h1 do ostatniego akordu l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »