Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 614

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

f w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki, tylko dolna 5-linia.         TGTU

e w Wa

ostatnia ósemka

..

Wersja Wa jest niewątpliwie pomyłkowa – tego typu "uogólnianie" schematów figuracji, zwłaszcza zawierających powtarzające się elementy, to dość częsty błąd sztycharzy – por. np. t. 594

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 615

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf (→Wn1Wn2, →Wa1Wa2) nie ma znaku chromatycznego przed przedostatnią szesnastką. Niewątpliwie tu potrzebny ​​​​​​​dodano dopiero w Wn3 i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 616

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

fis2 w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: ta co przy akcencie, ale bez akcentu.                  Tu pusta klisza 

f2​​​​​​​​​​​​​​ w Wa

kaso zamiast #

f2 z  w Wn3

TGTU

..

Wersja Wa jest niemal na pewno błędna – pojawienie się nut ais i ais2 dowodzi, że już od tego momentu Chopin słyszał na powrót tonację e-moll, a nie F-dur. Co ciekawe, adiustator Wa nie zareagował w poprzednim takcie, w którym powinien był dodać przeoczony  obniżający fis2 na f2. Ostrzegawczy  przed tą nutą dodano w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 617

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Akcent pod g2 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2 miary, obie pięciolinie, zwężony w pionie.              EZnieU

Akcent nad l.r. proponowany przez redakcję

..

Umiejscowienie akcentu budzi wątpliwości – kombinacja akcentu pionowego i długiego jest raczej niespotykana w twórczości Chopina. Dlatego w tekście głównym przydzielamy akcent l.r., zakładając, że w Wf błędnie zinterpretowano umiejscowienie znaku (zarówno w Wf, jak i w [A]​ odstęp między pięcioliniami był niewielki i znaki umieszczone pomiędzy nimi bywały niejednoznaczne). Patrz też t. 616 i 618.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń

t. 620

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

c1 w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: nic.                Tu pusta klisza 

cis1 w Wa i Wn3

cis1 proponowane przez redakcję

..

Brak znaku chromatycznego przed 4. szesnastką jest w Wf (→Wn1Wn2) z pewnością przeoczeniem – w tego typu figurach, opisujących początkową nutę na wzór obiegnika (bardzo u Chopina częstych), dwie najniższe nuty tworzą interwał sekundy małej lub wielkiej, ale nie zwiększonej. Dodajemy jako najbardziej w tym miejscu prawdopodobny (por. np. t. 220). Znak dodano już w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn