mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 149

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf (→Wn1) 8 ostatnich nut zapisanych jest jako 2 grupy szesnastek. Podział na grupy sugeruje, że Chopin miał na myśli ścisły i regularny podział, nuty te powinny więc być trzydziestodwójkami. Odpowiednią zmianę wprowadzono w Wa i Wn2 (→Wn3). Dodatkowe belki zostały też dopisane w WfJ, choć autentyczności tak mało charakterystycznego wpisu nie sposób potwierdzić.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Dopiski WfJ , Błędy powtórzone Wn

t. 149

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: 6 szesnastek, tylko dolna 5-linia, bez pedału i łuku.               Tu pusta klisza 

Palcowanie Wa

21 na Gis-A + 1 na a
..

Naturalne w tym kontekście palcowanie Fontany jest przypuszczalnie zgodne z przewidywanym przez Chopina – por. Chopinowską wskazówkę w podobnym pasażu w t. 141.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 149

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego d1 na dis1, co musi być uznane za niedokładność, gdyż dis1, pojawiło sie wcześniej tylko na dolnej pięciolinii. Znak dodano w Wn i Wa, przy czym w tym ostatnim powtórzono jeszcze  przed dis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 150-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ostatnia miara 150 + 5 szesnastek 151, tylko górna 5-linia, całość pod przenośnikiem oktawowym (na wzór t. 142-143)                    Tu pusta klisza 

Palcowanie Wa1

Kolejne grupy : 31-– | 5123  51-–  5214 |  5-––  51-–  51-– |

Palcowanie w Wa2 (→Wa3)

jak war_22, tylko pod 4. szesnastką t. 151 '4' zamiast '3'
..

Prawdopodobieństwo autentyczności palcowania Fontany w Wa jest zdaniem redakcji znikome. W Wa1 zawiera ono niewątpliwy błąd – następstwo 3-5 pod 4. i 5. szesnastką jest bardzo niezręczne. Pomyłkę tę poprawiono w Wa2 (→Wa3), zmieniając cyfrę pod g2 na 4. Wydaje się jednak bardziej prawdopodobne, że Fontana przewidywał dla tych nut palce 3-4, aby uniknąć 5. palca na czarnym klawiszu – użycie regularnego schematu 512451... nie wymagałoby tak szczegółowego oznaczenia, wystarczyłoby powtórzenie 51 na początku kolejnych grup szesnastek, jak w t. 142-143.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa

t. 150-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ta co do l.r. (odpowiednio zmodyfikowana, bo palce na górze, a nie na dole).           Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

kolejne grupy: 3541 | 2431  24-–  14-– | 14-–  14-– 
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa