mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 142-145

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: ta co dla prawej ręki, odpowiednio zmodyfikowana.            Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

Takty z szesnastkami : 3124 | 51__  51__  51__ | ____  51__  ____ |  t. 145: 1 nad d1, 52 z łuczkiem pod (zamiana palców) pod h

Palcowanie wpisane do WfH

41 pod pierwszymi dwiema nutami grupy, trzy pierwsze grupy (142 i dwie 143). wszystkie 6 cyfr w jednym nawiasie
..

Zasadnicza różnica pomiędzy palcowaniem WfH i Wa polega na sposobie wykonania opadającej tercji w każdej grupie szesnastek – w WfH użyto palców 2-3, w Wa – 2-4. Czy i które z nich odpowiada palcowaniu przewidzianemu przez Chopina, trudno powiedzieć, gdyż autentyczność aplikatury w tych źródłach nie jest potwierdzona.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Różnice palcowania , Dopiski WfH

t. 143

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

3. i 4. szesnastka taktu były pierwotnie zapisane w Wf o tercję niżej. Ślady korekty tego błędu są w egzemplarzach Wf wyraźnie widoczne.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 144-152

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.                      Tu pusta klisza 

Akcenty w Wn3

pod i nad (jak przedtem) na 2. i 3. miarę 144 i na każdą miarę 152
..

Dodane w Wn3 akcenty w t. 144 i 152, pozornie uzasadnione jednorodną budową figuracji, nie muszą odpowiadać intencji Chopina. Wprawdzie oznaczenia podawane jako wzorzec, który domyślnie obowiązuje w całym podobnie zbudowanym odcinku, są u Chopina częstym zjawiskiem (por. np. pedalizację w t. 187-193, a także akcenty w Etiudzie C op. 10 nr 1 czy łuki l.r. w Nokturnie Des op. 27 nr 1), ale w tym kontekście – opadające pochody, zakończone motywami o bardziej lirycznym charakterze ( raczej nie obowiązuje do końca frazy w t. 146, skoro Chopin powtórzył je w t. 147) – pominięcie kilku końcowych znaków może równie dobrze zawierać sugestię łagodzenia wirtuozowskiej energii. Nawet fakt, że za pierwszym razem "brakuje" dwóch, a za drugim trzech akcentów, można odczytać jako wskazówkę większego diminuenda za drugim razem, co współgra z przebiegiem napięć harmonicznych.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 145-146

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk motywiczny Wf (odczyt dosłowny→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: t. 145 i 2 miary 146, ścieśnione, tylko górna 5-linia.                      EZnieU

Łuk motywiczny w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU1

Łuk przetrzymujący f1 w Wa i Wn3

EZTU
..

W tekście głównym podajemy interpretację łuku Wf (→Wn1→Wn2), przyjętą w Wa i Wn3. Chopinowski sposób notowania łuków przetrzymujących jako krótkich łuków dochodzących do nuty przedłużającej niejednokrotnie powodował błędną ich interpretację. Nie można jednak wykluczyć innych możliwości – łuk w autografie mógł być poprowadzony nad górnym głosem, gdyż przenoszenie łuków na stronę główek nutowych było rutynowym zabiegiem, często stosowanym przez sztycharzy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 145-146

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Wskutek prawdopodobnego niezrozumienia Chopinowskiego łuku przetrzymującego f1 nuta ta w niektórych źródłach jest powtórzona – patrz poprzednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach