- « Poprzednia
- 1
- …
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- …
- 200
- Następna »
t. 452-453
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Rozpoczęcie dwunutowego łuku od nuty opatrzonej klinikiem świadczy zdaniem redakcji o pomyłce, toteż w tekście głównym pomijamy ten łuk, nadając oznaczeniom w tym takcie postać zbliżoną do analogicznych t. 448-449. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf |
|||||
t. 453
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Porównanie z analogicznym t. 449 zdawałoby się wskazywać na prawidłowość wersji Wn. Zróżnicowanie tych taktów jest jednak uzasadnione odmiennym w każdym z tych miejsc połączeniem z poprzedzającą figuracją:
Należy podkreślić, że uderzenia oktaw w t. 453 wzmocnione są akcentami, pojawiającymi się dopiero od 2. miary taktu. Wziąwszy pod uwagę powyższe argumenty i fakt, że autentyczność zmian dokonanych w Wn nie jest potwierdzona, w tekście głównym podajemy wersję Wf (→Wa1). Oktawę na początku taktu wprowadzono również w Wa2 (→Wa3), przypuszczalnie na podstawie porównania z Wn. Z niewiadomych powodów dodaną nutę wydrukowano drobniejszą czcionką. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||
t. 453
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Palcowanie WfH mogło być wskazane na lekcji z Chopinem. Gdyby istotnie tak było, stanowiłoby to dodatkowe potwierdzenie autentyczności (prawidłowości) pojedynczej nuty fis na początku taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH |
|||||
t. 453
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Rodzaj użytych przez Chopina akcentów nie wynika jednoznacznie z zapisu Wf – znaki są dłuższe od niewątpliwie krótkich akcentów (np. w t. 474-476) i umieszczone nieco po nutach, których dotyczą, co może wskazywać na akcenty długie. W tekście głównym podajemy krótkie akcenty, które w tym kontekście wydają się jednak naturalniejsze. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf |
|||||
t. 454
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Umiejscowienie akcentu w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) pomiędzy nutami oktawy fis1-fis2 jest niemal na pewno konsekwencją zapisu pierwszej grupy szesnastek l.r. na górnej pięciolinii (w Wn3 znak umieszczono pomiędzy pięcioliniami). Dlatego w tekście głównym umieszczamy akcent pod oktawą, jak w poprzednim takcie. Odwrócenie znaku jest zapewne pomyłką sztycharza Wf, co w ten sposób zinterpretowano już w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- …
- 200
- Następna »