Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 452-453

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk E-H1 w źródłach

!!!   miniat: ta, co przy kliniku.                      Tu łuk EZnieU + dokończenie w 453 z obniżonym Ped.

Propozycja redakcji – bez łuku

Ped na normalnej wysokośći (TGTU)

..

Rozpoczęcie dwunutowego łuku od nuty opatrzonej klinikiem świadczy zdaniem redakcji o pomyłce, toteż w tekście głównym pomijamy ten łuk, nadając oznaczeniom w tym takcie postać zbliżoną do analogicznych t. 448-449.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 453

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

fis w Wf (→Wa1)

!!!   miniat: 1. miara, tylko górna 5-linia.             TGTU = samo fis = wiązanie i laski

Oktawa w Wn i Wa2 (→Wa3)

fis1 + poziome wiązanie i dłuższe laski

..

Porównanie z analogicznym t. 449 zdawałoby się wskazywać na prawidłowość wersji Wn. Zróżnicowanie tych taktów jest jednak uzasadnione odmiennym w każdym z tych miejsc połączeniem z poprzedzającą figuracją:

  • górne gis1 oktawy w t. 449 kontynuuje linię ais1, przedostatniej szesnastki t. 448, a nuty cis1 i fis1, wspólne dla akordów obu taktów, pozwalają na zachowanie niezmienionej pozycji ręki;
  • w t. 453 bezpośrednia kontynuacja h1 z poprzedniego taktu nie jest konieczna, gdyż jest to nuta wspólna dla akordów w tych taktach; od strony pianistycznej pojedyncze fis w t. 453 łączy się w sposób naturalny z poprzednim pasażem dzięki zachowanej pozycji 1. palca (pozwala to uniknąć wrażenia równoległego przesunięcia obu rąk); odpowiednie palcowanie zostało dopisane w WfH.

Należy podkreślić, że uderzenia oktaw w t. 453 wzmocnione są akcentami, pojawiającymi się dopiero od 2. miary taktu. Wziąwszy pod uwagę powyższe argumenty i fakt, że autentyczność zmian dokonanych w Wn nie jest potwierdzona, w tekście głównym podajemy wersję Wf (→Wa1). Oktawę na początku taktu wprowadzono również w Wa2 (→Wa3), przypuszczalnie na podstawie porównania z Wn. Z niewiadomych powodów dodaną nutę wydrukowano drobniejszą czcionką.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 453

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: ta co w adnotacji poniżej.                Tu 21 na pierwszych dwóch szesnastkach + 4 nad 8. szesnastką

Bez palcowania lekcyjnego

..

Palcowanie WfH mogło być wskazane na lekcji z Chopinem. Gdyby istotnie tak było, stanowiłoby to dodatkowe potwierdzenie autentyczności (prawidłowości) pojedynczej nuty fis na początku taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH

t. 453

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótkie akcenty w Wf (odczyt dosłowny→Wa) i Wn3

!!!   miniat: nic.            TGTU = 2 akcenty

Akcenty długie w Wn1 (→Wn2)

..

Rodzaj użytych przez Chopina akcentów nie wynika jednoznacznie z zapisu Wf – znaki są dłuższe od niewątpliwie krótkich akcentów (np. w t. 474-476) i umieszczone nieco po nutach, których dotyczą, co może wskazywać na akcenty długie. W tekście głównym podajemy krótkie akcenty, które w tym kontekście wydają się jednak naturalniejsze.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 454

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Odwrócony akcent w Wf, interpretacja kontekstowa

Akcent w Wn i Wa

..

Umiejscowienie akcentu w Wf (→Wa,Wn1Wn2) pomiędzy nutami oktawy fis1-fis2 jest niemal na pewno konsekwencją zapisu pierwszej grupy szesnastek l.r. na górnej pięciolinii (w Wn3 znak umieszczono pomiędzy pięcioliniami). Dlatego w tekście głównym umieszczamy akcent pod oktawą, jak w poprzednim takcie. Odwrócenie znaku jest zapewne pomyłką sztycharza Wf, co w ten sposób zinterpretowano już w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn