Wn1
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 454

Odwrócony akcent w Wf, interpretacja kontekstowa

Akcent w Wn i Wa

Umiejscowienie akcentu w Wf (→Wa,Wn1Wn2) pomiędzy nutami oktawy fis1-fis2 jest niemal na pewno konsekwencją zapisu pierwszej grupy szesnastek l.r. na górnej pięciolinii (w Wn3 znak umieszczono pomiędzy pięcioliniami). Dlatego w tekście głównym umieszczamy akcent pod oktawą, jak w poprzednim takcie. Odwrócenie znaku jest zapewne pomyłką sztycharza Wf, co w ten sposób zinterpretowano już w Wn i Wa.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Kolekcja Ewy i Jeremiusza Glensków, Poznań