mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 316-317

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf nie ma  podwyższającego a2 na ais2 w t. 316 ani  podwyższającego cis3 na cisis3 w t. 317. Te oczywiste niedokładności – powtórzone zapewne za [A] – poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa. Drugi z tych znaków dopisany został także w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 317

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

dis4 w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 3 ostatnie szesnastki –, tylko górna 5-linia, bez napisu pod.                       TGTU

h3 w Wn

ostatnia szesnastka
..

Wersja Wn to najprawdopodobniej błąd, choć tak jak w przypadku większości błędów tercjowych, rezultat brzmieniowy jest możliwy do zaakceptowania. Wprawdzie takt ten nie powtarza poprzedniego schematu harmonicznego, ale analogia melodyczna pozostaje wyraźna i zmiana końcowego interwału zaburzyłaby – bez widocznego powodu – realizowaną od t. 315 oktawową linię: .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy

t. 317

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfD

!!!   miniat: 2. połowa taktu (6 szesnastek), tylko górna 5-linia, bez dynamiki.                   Tu (1) nad h2

Palcowanie wpisane do WfFo

Palcowanie wpisane do WfH

od fis2: (2341)

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

41 nad a2-h2 (bez nawiasu)
..

Pierwszy palec wpisany do WfD wyznacza inną pozycję ręki niż palcowanie WfFo (a także WfH i Wa). Autentyczność obu palcowań wydaje sie prawdopodobna, jednak do tekstu głównego wybieramy to, które zachowuje schemat z poprzednich taktów, czyli WfFo. Regularność ta stanowi zdaniem redakcji dodatkowe potwierdzenie autentyczności tego palcowania, zwłaszcza że nie można całkiem wykluczyć ewentualnej pomyłki w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Różnice palcowania , Dopiski WfH , Dopiski WfFo

t. 318

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez znaku (disis3) w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ostatnia miara, tylko górna 5-linia.        Tu pusta klisza 

 (disis3) w Wn3

TGTU

 (dis3), alternatywna propozycja redakcji

zamiast podwójnego
..

Przed przedostatnią szesnastką nie ma w większości źródeł znaku chromatycznego. Odczytana dosłownie brzmi ona zatem disis3 ze względu na  przed 2. szesnastką. Wersja ta, pomijając niekonsekwentną pisownię (e2-disis3), realizuje schemat harmoniczny takich figur w t. 315-318 – użycie tylko dźwięków akordowych – i jako taką podajemy ją w tekście głównym, dodając przypominający  przed omawianą nutą. Nie można jednak wykluczyć przeoczenia odwołania alteracji przez Chopina, co jest jednym z najczęstszych jego błędów. Powstała przy założeniu takiej pomyłki wersja z dis3 kontynuuje schemat melodyczny i pianistyczny zdefiniowany w dwóch poprzednich figurach, co proponujemy jako dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn

t. 318

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Źródła podają  ostrzegawczy przed cis2 i przypominający przed ais1 w 3. akordzie. Oba znaki, naszym znakiem niekonieczne, w tekście głównym pomijamy. Dodajemy natomiast  ostrzegawczy przed e2.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze