mUltimate Chopin

op. 22, Andante spianato

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wa

t. 8-16

Utwór: op. 22, Andante spianato

Akcenty długie w Wf (→Wn1), interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: nic.               TGTU = 3 akcenty długie w t. 8, 11 i 16

Krótkie akcenty w Wa i Wn2 (→Wn3)
..

Akcenty w t. 8, 11 i 16 odtwarzamy jako długie, mimo że zakwalifikowanie znaków w Wf jako długich lub krótkich akcentów nie jest oczywiste (są one jednak wyraźnie dłuższe od akcentów w t. 52 czy 55-62). Za akcentami długimi zdecydowanie przemawia kontekst muzyczny – akcentowane e3 w t. 8 to najdłuższa i najwyższa nuta 8-taktowej frazy, a synkopowane c3 w t. 11 jest podobnego typu punktem kulminacyjnym końcowego zwrotu melodycznego tej frazy. Podobny problem pojawia się przy ocenie akcentów w Wn1 – dopiero wyraźnie krótsze znaki w t. 52 (a także w większej liczbie w Polonezie) przekonują do uznania ich za długie. Znaki w Wa i Wn2 (→Wn3) są niewątpliwie krótkie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 10-11

Utwór: op. 22, Andante spianato

Łuk od g2 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa t. 10, tylko górna 5-linia.                    TGTU = łuk w t. 10 od g2

Łuk od fis2 w Wa
..

Nie jest jasne, jak doszło do różnicy pomiędzy Wf a Wa. Kształt łuku w Wf wskazuje na jego prawdopodobną korektę, ale nie widać śladów pozwalających na odgadnięcie pierwotnej wersji. Mógł to być właśnie dłuższy łuk Wa, możliwe jednak, że łuk Wa nie ma związku z korektą Wf, a jest wynikiem pomyłki lub adiustacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 19-20

Utwór: op. 22, Andante spianato

> i  w Wf, odczyt dosłowny

!!!   miniat: Corel, 2 ostatnie nuty 19 i tyle ile trzeba 20, tylko górna 5-linia.                   EZnieU

i w Wn1

EZnieU1

> i > w Wa

EZnieU2

 i > w Wn2 (→Wn3)

EZnieU3

 i  proponowane przez redakcję

EZTU
..

Jako tekst Wf przyjmujemy akcenty różnej długości, gdyż znak w t. 20 jest nieco dłuższy. Zdaniem redakcji, znak w t. 20 można jednak interpretować inaczej, co pozwala zachować akcent długi w t. 19 (akcent ten nie różni się od innych znaków, które odtwarzamy jako akcenty długie). Obie te możliwości odczytania notacji Wf uważamy za równorzędne, w tekście głównym proponując tę, w której nie ma wątpliwego muzycznie akcentu na ostatniej nucie frazy. Wersje pozostałych wydań to wynik ujednoliceń i innych dowolnych adiustacji. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa

t. 29-31

Utwór: op. 22, Andante spianato

Akcenty długie w Wf (→Wn1)

!!!   miniat: nic.                TGTU = 3 akcenty długie

Krótkie akcenty w Wa i Wn2 (→Wn3)

zamiast długich
..

Akcenty w Wf (→Wn1) należy naszym zdaniem interpretować jako długie. Natomiast w Wa i Wn2 (→Wn3) odczytano je jako krótkie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa

t. 36

Utwór: op. 22, Andante spianato

 pod fis1 w Wf (→Wn)

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia (z pedałem)                           TGTU

 pod dis1 w Wa
..

Wcześniejsze pojawienie się w Wa znaku  to najprawdopodobniej niedokładność sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wa