Zagadnienia : Akcenty długie
t. 456
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Krótki akcent w A odtworzono w Wn1 jako długi, przypuszczalnie w przekonaniu, że są to widełki diminuendo. Tak też to odczytano następnie w Wf (→Wa), "dla jasności" przedłużając znak do końca trioli. Zgodną z A postać znaku przywrócono w Wn2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||
t. 485-486
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Zdaniem redakcji, wirtuozowski rozmach i blask wymagają tu raczej akcentów niż diminuend, toteż w tekście głównym interpretujemy wszystkie znaki A jako akcenty (długie i krótkie). Wydrukowane w Wn (→Wf→Wa) znaki , jeszcze wydłużone w stosunku do notacji A, tym bardziej utrudniają odczytanie prawdopodobnego zamysłu kompozytora. Przesunięcia akcentu pod koniec t. 485 są z pewnością wynikiem niedokładności sztycharzy Wn1 i Wf1. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||||||||||
t. 486-487
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Nie ma powodu wątpić w autentyczność akcentów dodanych w korekcie Wf (→Wa) na c w t. 486 i C w t. 487. Nie jest natomiast jasne, o jaki rodzaj akcentów Chopinowi chodziło, gdyż trudno przypuszczać, by chciał je różnicować. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne są akcenty długie, gdyż przesunięcie krótszego znaku (w t. 486) może wskazywać na to, że akcent wpisany przez Chopina był dłuższy niż wydrukowany w Wf. Jest to jednak tylko poszlaka, toteż zarówno akcenty długie proponowane w tekście głównym, jak i krótkie akcenty Wa można uważać za równorzędne warianty. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 487
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Akcent w A na początku taktu, rozpatrywany w kontekście tego taktu, jest długi, jednak porównany ze znakami w poprzednich dwóch taktach może być też odczytany jako krótki. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||||||||||||
t. 494-501
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Spośród wpisanych w A ośmiu akcentów długich, w Wn1 odtworzono w tej postaci tylko znak w t. 497, co oczywiście jest przypadkową niedokładnością. Znak w tym takcie jest nieco dłuższy także w Wf (→Wa), różnica jest jednak tak mała, że trudno ją uznać za znaczącą. W Wn2 wszystkie akcenty ujednolicono. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |