mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 404

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

d2 w akordzie w A i Wn2

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia.              TGTU = d2 z kaso i laską odpowiedniej długości (lub kawałkiem dosztukowanym)

Bez d2 w akordzie w Wn1 (→Wf→Wa)

krótsza laska lub puste
..

Wersja Wn1 (→Wf→Wa) jest niemal na pewno błędna – przerwanie oktawowego prowadzenia najwyższego głosu nie ma tu żadnego uzasadnienia.  W tekście głównym zachowujemy więc wersję A. Oceny tej nie zmienia dodanie w Wn1 przeoczonego przez Chopina  podwyższającego des3 na d3, gdyż zrobił to zapewne adiustator (w A Chopin przeoczył także  podwyższający des2 na d2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A

t. 415-417

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A t. 415 (od 2. miary), 416 i 1. ósemka t. 417 napisane są oktawę niżej, gdyż nie zostały objęte przenośnikiem oktawowym. Ta oczywista pomyłka została sprostowana – być może przez Chopina – już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 422

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A (→Wn→Wf) nie ma  przywracającego g2 na 3. mierze tego taktu. To oczywiste przeoczenie – por. analogiczny t. 414 – poprawiono tylko w Wa. Identyczny błąd znajdujemy w A także w dwóch pozostałych wystąpieniach podobnych figur (t. 454 i 462). W tego typu fakturze Chopin traktował oba głosy w dużym stopniu niezależnie, dlatego alteracja będąca częścią chromatycznego postępu w górnym głosie nie wpływała w wewnętrznym słyszeniu kompozytora na tworzące podkład harmoniczny nuty dolnego głosu. Por. liczne tego rodzaju błędy i niedokładności w Etiudzie a op. 10 nr 2, np. w t. 1 i 5, a także odwrotną sytuację w I cz. Koncertu, t. 302 i 304.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf

t. 422-423

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

e3 w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf1)

es3 w A (interpretacja kontekstowa), Wf2 (→Wa) i Wn2

Wf2 :    tr bemol es2 423 + kaso e2;                   red = TGTU
..

Odczytana dosłownie wersja A (→Wn1→Wf1) jest z pewnością błędna, mimo że oba takty są tak samo zapisane za drugim razem (t. 462-463). Świadczy o tym akord B-g-des1-f1 (a nie -e1) brzmiący w orkiestrze od początku t. 422, a przede wszystkim bemole obniżające e3 na es3, które w obu taktach zostały dodane w korekcie Wf2 (→Wa), niemal na pewno przez Chopina. Bemole dodano także w Wn2.
Patrz też t. 423.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 423

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Na początku taktu w A nie ma  obniżającego d3 na des3. To oczywiste przeoczenie Chopina zostało poprawione – być może przez niego – już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn