Zagadnienia : Adiustacje Wf
t. 32
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Tak jak w t. 13, zmiana rytmu jest przypuszczalnie wynikiem pomyłki lub adiustacji, tym razem sztycharza Wf (→Wa). Tak jak tam, możliwości korekty Chopina nie można jednak całkiem wykluczyć. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wf , Wtrącona pauza |
||||||||||||||||||||
t. 42-44
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łukowanie pr.r. jest w A niedokładne i niejasne:
Łuki A zostały w t. 42 pominięte w Wn1 (→Wf→Wa), jednak w Wa dodano równoległe łuki na ostatniej mierze taktu – jest to zapewne adiustacja wydawcy. Natomiast łuk nad trzydziestodwójkami w t. 43 mógł być w Wn dodany przez Chopina; jego początek jest z pewnością niedokładny, co poprawiono w Wf (→Wa) i Wn2. Łuk ten – w wersji Wf – uwzględniamy w tekście głównym, będącym poza tym interpretacją łuków A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Poprawki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Adiustacje Wf |
||||||||||||||||||||
t. 47-48
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Interpretacja łukowania A nastręcza trudności. Najważniejszą kwestią jest, czy Chopin chciał zachować podwójne łuki, czy też jedna z wersji – prawdopodobnie długi łuk nad całą frazą – miała zastąpić drugą. Na tę drugą możliwość zdaje się wskazywać brak dokończenia w t. 48 dwóch z czterech łuków zapisanych na końcu t. 47 (poprawki bez skreślenia eliminowanej wersji zdarzają się w rękopisach, w tym autografach, np. w Etiudzie Ges op. 10 nr 5, t. 83). Tak w każdym razie (nie licząc niedokładnie, zbyt późno rozpoczętego łuku l.r.) odtworzono to w Wn1, a następnie – po poprawieniu tej niedokładności – w Wf (→Wa). W Wn2 uwzględniono podwójne łukowanie A. We wszystkich wydaniach ćwierćnuty w t. 48 objęte są osobnymi łukami, co raczej nie odpowiada pisowni A (sztycharz być może zasugerował się sąsiednimi taktami). Przy uwzględnieniu artykulacji portato i akcentu, różnica nie ma jednak praktycznego znaczenia. W tekście głównym podajemy najbliższą zapisowi interpretację A, z podwójnymi łukami. Wersję Wf (→Wa) można uważać za równorzędną interpretację alternatywną. Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji dla pr.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
||||||||||||||||||||
t. 54-55
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Na ostatniej mierze t. 54 łuki w A obejmują tylko pierwszych 7 trzydziestodwójek. W wydaniach objęto nimi 8 nut (w Wn1 w l.r. łuk pomyłkowo obejmuje całą figurę, a w Wf ponadto skrócono odpowiednio łuk w t. 55). Niedokładność ta jest w tym przypadku zrozumiała, zwłaszcza w odniesieniu do łuku pr.r., który kończy się pomiędzy ges2 a as2. Jeśli w t. 53 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji z łukami tylko w pr.r. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
||||||||||||||||||||
t. 83-84
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Łuk obejmujący w A t. 83-84 (z przedtaktem) został w Wn1 odtworzony niedokładnie z powodu przejścia na nową linię. Zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2 usunięto niedokładność dostosowując prawidłową, 1. część łuku (w t. 82-83) do błędnego łuku w t. 84. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |