Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Trzydziestodwójka g3 w A (→Wn)

!!!   miniat: Ta co w t. 13.             TGTU              

Trzydziestodwójka f3 w Wf (→Wa)

f3 zamiast g3 ma beleczkę

..

Tak jak w t. 13, zmiana rytmu jest przypuszczalnie wynikiem pomyłki lub adiustacji, tym razem sztycharza Wf (→Wa). Tak jak tam, możliwości korekty Chopina nie można jednak całkiem wykluczyć.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf , Wtrącona pauza

t. 42-44

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łukowanie A, interpretacja kontekstowa

Inna interpretacja A

Łukowanie Wn1

Łukowanie Wf

Łukowanie Wa

Łukowanie Wn2

Łukowanie proponowane przez redakcję

..

Łukowanie pr.r. jest w A niedokładne i niejasne:

  • nie wiadomo, czy drugi łuk w t. 42 dotyczy trzydziestodwójek partii solowej, czy ćwierćnut partii orkiestry, a niewykluczone, że w oczach Chopina pełnił on podwójną funkcję; w każdym wypadku łuk wydaje się za krótki;
  • nie jest jasne, czy łuk na początku t. 44 jest tylko pomyłką, czy sygnalizuje zamysł przedłużenia łuku w poprzednim takcie; uważamy tę drugą możliwość za bardziej prawdopodobną.

Łuki A zostały w t. 42 pominięte w Wn1 (→WfWa), jednak w Wa dodano równoległe łuki na ostatniej mierze taktu – jest to zapewne adiustacja wydawcy. Natomiast łuk nad trzydziestodwójkami w t. 43 mógł być w Wn dodany przez Chopina; jego początek jest z pewnością niedokładny, co poprawiono w Wf (→Wa) i Wn2. Łuk ten – w wersji Wf – uwzględniamy w tekście głównym, będącym poza tym interpretacją łuków A.
Łuk Wf na początku t. 44 jest prawdopodobnie pomyłkowy.
Łukowanie Wn2 to wynik dowolnej reinterpretacji zapisu A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Poprawki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Adiustacje Wf

t. 47-48

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Podwójne łuki w A, interpretacja kontekstowa

Idem, tylko pr.r.

Pojedyncze łuki w Wn1 (→WfWa)

bez dolnych, rozdzielone na kresce taktowej

Tylko pr.r. w WfS

Podwójne łuki w Wn2

..

Interpretacja łukowania A nastręcza trudności. Najważniejszą kwestią jest, czy Chopin chciał zachować podwójne łuki, czy też jedna z wersji – prawdopodobnie długi łuk nad całą frazą – miała zastąpić drugą. Na tę drugą możliwość zdaje się wskazywać brak dokończenia w t. 48 dwóch z czterech łuków zapisanych na końcu t. 47 (poprawki bez skreślenia eliminowanej wersji zdarzają się w rękopisach, w tym autografach, np. w Etiudzie Ges op. 10 nr 5, t. 83). Tak w każdym razie (nie licząc niedokładnie, zbyt późno rozpoczętego łuku l.r.) odtworzono to w Wn1, a następnie – po poprawieniu tej niedokładności – w Wf (→Wa). W Wn2 uwzględniono podwójne łukowanie A.

We wszystkich wydaniach ćwierćnuty w t. 48 objęte są osobnymi łukami, co raczej nie odpowiada pisowni A (sztycharz być może zasugerował się sąsiednimi taktami). Przy uwzględnieniu artykulacji portato i akcentu, różnica nie ma jednak praktycznego znaczenia.

W tekście głównym podajemy najbliższą zapisowi interpretację A, z podwójnymi łukami. Wersję Wf (→Wa) można uważać za równorzędną interpretację alternatywną.

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji dla pr.r.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 54-55

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki 7 nut w A

!!!   miniat: nic.              EZTU (w l.r. z krótkim na końcu taktu!)

Łuk 7 nut w A

Idem, tylko pr.r.

Łuki 8 nut w Wn (→WfWa)

EZnieU (l.r. 2 łuki)

Łuk 8 nut w Wn (→WfWa)

Idem, tylko pr.r. w WfS

..

Na ostatniej mierze t. 54 łuki w A obejmują tylko pierwszych 7 trzydziestodwójek. W wydaniach objęto nimi 8 nut (w Wn1 w l.r. łuk pomyłkowo obejmuje całą figurę, a w Wf ponadto skrócono odpowiednio łuk w t. 55). Niedokładność ta jest w tym przypadku zrozumiała, zwłaszcza w odniesieniu do łuku pr.r., który kończy się pomiędzy ges2 a as2.

Jeśli w t. 53 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji z łukami tylko w pr.r.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 83-84

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Ciągły łuk w A

!!!   miniat: nic.            TGTU (cały łuk 82-83 i lewe pół EZTU 84)

Dwuznaczne łuki w Wn1

t. 83 = TGTU, t. 84 od ćwierćnuty (EZnieU tylko połówka)

2 łuki w Wf (→Wa) i Wn2

83 do es3 + 84 od as2 (EZnieU jak war. 22)

..

Łuk obejmujący w A t. 83-84 (z przedtaktem) został w Wn1 odtworzony niedokładnie z powodu przejścia na nową linię. Zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2 usunięto niedokładność dostosowując prawidłową, 1. część łuku (w t. 82-83) do błędnego łuku w t. 84.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf