Zagadnienia : Akcenty długie
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »
t. 109-110
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Akcenty długie nad synkopowanymi akordami l.r. odtworzono dość dokładnie w wydaniach z wyjątkiem Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa |
|||||||||||||
t. 110
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Akcent długi nad przedostatnią szesnastką został błędnie odtworzony w Wn1 jako krótki akcent pod ostatnią nutą. W Wf (→Wa) akcent umieszczono pod 1. nutą ostatniej czwórki szesnastek, co może być efektem korekty Chopina. W tekście głównym podajemy wersję A, gdyż nie ma pewności, czy Chopin rzeczywiście zmienił zdanie w kwestii akcentowania końcówki tego taktu – nawet jeśli to on korygował Wf w tym miejscu, zmieniał błędny akcent przejęty z Wn1, a nie tekst A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||
t. 125-126
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Akcenty są w A niewątpliwie długie i tak je odtworzono w Wn1 (→Wf). Sztycharz Wa, który jak się wydaje uważał długie akcenty za znaki diminuendo, skrócił pierwszy z nich, zapewne w przekonaniu, że jest to właśnie akcent. W Wn2 podobnej operacji dokonano na obu znakach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||||
t. 130
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Interpretacja akcentu długiego zapisanego w A nastręcza trudności – znak wpisany jest w taki sposób, że może odnosić się do półnuty pr.r. lub f1 w l.r. (podobny problem występuje w repryzie, t. 278). Zdaniem redakcji, jest bardziej prawdopodobne, że intencją Chopina było zwrócenie uwagi na chromatyczne przejście głosu tenorowego f1-fes1-[es1]. Skrócenie akcentu w Wa to typowa niedokładność tego wydania. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Niedokładności A |
|||||||||||||
t. 133
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Różnice w umiejscowieniu akcentów wynikają być może z niejednoznacznego zapisu rytmicznego, przejętego z A – sztycharz Wf, widząc akcent nad półnutą des2, która choć umieszczona nad ćwierćnutą des1, ma być wykonana razem z as1, umieścił akcent w miejscu jego obowiązywania (na początku taktu). Nie wziął przy tym pod uwagę, że przeniesienie znaku nad inną nutę zmieniło de facto jego znaczenie, gdyż w polifonizującej fakturze znak dotyczy najczęściej tylko jednego z głosów. W tekście głównym podajemy wersję A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »